Yosemite, Het Park
Door: Reinier
Blijf op de hoogte en volg Jurgen Dorine Reinier
14 Augustus 2009 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Woensdag 12 augustus (ja, we lopen wat achter met de verslagen) om een uur of 10 vertrokken richting ingang van het park. Even dachten we dat we er na zo’n 800 meter al waren, maar dat was helaas niet zo. Integendeel, de ingang van het Park bleek meer dan 30 mile verderop te liggen. We waren dus al met al een uurtje onderweg voordat we een kaartje konden kopen. Een aardig lange rit dus, maar was zeker de moeite waard. We reden door de vallei langs de rivier geleidelijk omhoog. Prachtige natuur, mooie bosrijke bergen, blauwe lucht. Her en der gestopt om foto’s te maken. Eenmaal in het bezit van een kaart, zochten we een parkeerplaats op de grote centrale parking. Daarna even georiënteerd over de gang van zaken in het park en de shuttle gepakt naar het bezoekerscentrum. Het principe is ongeveer gelijk aan de Grand Canyon. Vanuit het centrum pakten we de paarse lijn, die liep langs één van de mooiste uitzichtpunten, Al Capitan. We moesten het echter doen met het uitzicht van beneden af. Ook mooi, hoor. Je kon ook omhoog, maar dat was met een RV niet raadzaam. Waar je in de Grand Canyon verschillende uitzichtpunten had, die stuk voor stuk een andere indruk gaven, bleken de stops van deze busroute meer gericht op camping, picknickplaats, enzo. Erg veel bezoekers liepen rond met bergschoenen en rugzakken om één van de vele uitgezette wandeltochten te doen. Waarschijnlijk de beste manier om het gebied te verkennen. Het merendeel van ons reisgezelschap liep rond met badslippers, dus dat wandelen schoot er dit keer bij in. Ook werden fietsen verhuurd om per velo de vallei te verkennen, zo’n 40km fietspad was aangelegd.
Terug bij het bezoekerscentrum gingen we nog kijken bij de Lower Yosemite Falls. Toch nog een tippel van ¾ mijl. Het infobord gaf aan dat het water in het voorjaar met donderend geweld naar beneden komt, maar daar was nu geen sprake van. Een mager straaltje kwam nog wel naar beneden, maar resulteerde niet eens meer in een klein beekje. De jongens zijn nog wel (op slippers) over de rotsen naar boven geklommen naar een klein watertje waar het watervalletje in terecht kwam. Je kon overigens aan de structuur van de bedding zien dat er in het voorjaar heel erg veel water naar beneden komt. Je kunt niet alles hebben. Met de shuttle terug naar de RV’s gereden en richting een ander waterval gereden. Hier bleek wat meer water naar beneden te komen en in combinatie met de wind gaf dit en mooi waaier-effect. Eigenlijk wilden we nog en stukje verder rijden, maar de benzine was bijna op, we moesten nog bodschappen doen en een aantal vond het ook wel mooi genoeg geweest. Achteraf gezien zijn we blij dat we eerder de omweg langs de “Trail of the 100 Giants” gemaakt hebben, want hier hebben we ze niet gezien. Laat staan die waar je met een autobus doorheen kan, maar die staat dan ook kennelijk heel ergens anders (bedankt, Ingrid!)
Bij het dichtstbijzijnde plaatsje Mariposa de eerste de beste supermarkt opgezocht. Karren gepakt en naar binnen. Het bleek een wat aftandse winkel te zijn. Met de karren al redelijk gevuld, kwamen we bij het vlees. Weinig keus was en dat wát er lag, leek niet al te vers. Zelfs geen hamburgers meer te vinden. Dorine vroeg aan de winkelier of hij achter nog wat had liggen. Dit bleek (gelukkig) niet het geval. BBQ’n zonder vlees werkt niet, dus de beste man gevraagd of er nóg een supermarkt in de buurt was. Ja die was er; “Alound the colnel to the light and neal the Bulgel King was anothel supelmalket”. Al een speer de karren weer leeggeladen (tot plaatsvervangende schaamte van de kinderschaar), voor de vorm rekenden de Schilties een paar pakken eeuwighoudbare appelsap en 3 ‘brojen’ (want die zijn toch in no time op) afgerekend en op naar de volgende supermarkt. We bleken de routebeschrijving van de man niet helemaal goed begrepen te hebben, aangezien we drie keer Mainstreet zijn doorgereden voordat we juiste afslag gevonden hadden. Vervolgens maar weer eens getankt. Nu ging er voor maar liefst $140 in. Een snelle rekensom leert dat we ongeveer 1: 3,5 à 4 rijden. Bij in totaal (geschat) 4.500km kun je uitrekenen hoeveel dat ongeveer aan brandstof kost. Wat je nog moet weten voor deze vergelijking met één onbekende is dat een gallon gemiddeld ongeveer $2,90 kost. Onze Visa card is inmiddels failliet; vanavond proberen via een onbeveiligde internetverbinding het saldo aan te vullen. We moet tenslotte nog ruim een week! Ik dacht overigens niet zozeer aan bijverdiensten, meer aan sponsoring!
19.30uur kwamen we uiteindelijk op de camping aan. Na een verfrissende douche en/of zwempartij konden de weggooi BBQ’s worden aangestoken. Van de 4 die we in de brand staken, deed het er maar 1 echt goed, 1 redelijk en 2 waardeloos. De laatste kippenpoten kwamen om een uurtje of 23.30 van het vuur(tje). Het was gelukkig donker, dus we konden niet goed zien of ze gaar waren, maar óp gingen ze! Morgenvroeg (donderdag 13 augustus vertrekken we naar San Fransisco.
Misschien dat we tijdens ons verblijf van 3 nachten ook nog even tijd hebben voor “sitting on the dock of the bay”
Sitting in the morning sun
I'll be sitting when the evening comes
Watching the ships roll in
And I watch 'em roll away again
[Refrain]
Sitting on the dock of the bay
Watching the tide roll away
I'm just sitting on the dock of the bay
Wasting time
Enneh Gerard; je weet uit de krochten van de muziekwereld elke keer weer verassende songs op te diepen. Je steekt popprofessor Leo Blokhuis naar de kroon. Wanneer hij eens verhinderd mocht zijn voor top 2000 a gogo staat zijn vervanger klaar! Nog anderhalve week te gaan, houd vol! NB: Perry Como… pfffff dat gaat wel erg ver terug, hoor. Ik krijg het niet eens geyoutubet. En dan nog Yosemite Sam., who the hell is that? Prachtige teksten. Die Talking Heads spreken mij echter meer aan (denk ik).
Enneh Peter; Dat hardlopen moeten we nog maar een weekje langer uitstellen. We landen pas begin van de middag. Erg jammer, maar niet heus.
Terug bij het bezoekerscentrum gingen we nog kijken bij de Lower Yosemite Falls. Toch nog een tippel van ¾ mijl. Het infobord gaf aan dat het water in het voorjaar met donderend geweld naar beneden komt, maar daar was nu geen sprake van. Een mager straaltje kwam nog wel naar beneden, maar resulteerde niet eens meer in een klein beekje. De jongens zijn nog wel (op slippers) over de rotsen naar boven geklommen naar een klein watertje waar het watervalletje in terecht kwam. Je kon overigens aan de structuur van de bedding zien dat er in het voorjaar heel erg veel water naar beneden komt. Je kunt niet alles hebben. Met de shuttle terug naar de RV’s gereden en richting een ander waterval gereden. Hier bleek wat meer water naar beneden te komen en in combinatie met de wind gaf dit en mooi waaier-effect. Eigenlijk wilden we nog en stukje verder rijden, maar de benzine was bijna op, we moesten nog bodschappen doen en een aantal vond het ook wel mooi genoeg geweest. Achteraf gezien zijn we blij dat we eerder de omweg langs de “Trail of the 100 Giants” gemaakt hebben, want hier hebben we ze niet gezien. Laat staan die waar je met een autobus doorheen kan, maar die staat dan ook kennelijk heel ergens anders (bedankt, Ingrid!)
Bij het dichtstbijzijnde plaatsje Mariposa de eerste de beste supermarkt opgezocht. Karren gepakt en naar binnen. Het bleek een wat aftandse winkel te zijn. Met de karren al redelijk gevuld, kwamen we bij het vlees. Weinig keus was en dat wát er lag, leek niet al te vers. Zelfs geen hamburgers meer te vinden. Dorine vroeg aan de winkelier of hij achter nog wat had liggen. Dit bleek (gelukkig) niet het geval. BBQ’n zonder vlees werkt niet, dus de beste man gevraagd of er nóg een supermarkt in de buurt was. Ja die was er; “Alound the colnel to the light and neal the Bulgel King was anothel supelmalket”. Al een speer de karren weer leeggeladen (tot plaatsvervangende schaamte van de kinderschaar), voor de vorm rekenden de Schilties een paar pakken eeuwighoudbare appelsap en 3 ‘brojen’ (want die zijn toch in no time op) afgerekend en op naar de volgende supermarkt. We bleken de routebeschrijving van de man niet helemaal goed begrepen te hebben, aangezien we drie keer Mainstreet zijn doorgereden voordat we juiste afslag gevonden hadden. Vervolgens maar weer eens getankt. Nu ging er voor maar liefst $140 in. Een snelle rekensom leert dat we ongeveer 1: 3,5 à 4 rijden. Bij in totaal (geschat) 4.500km kun je uitrekenen hoeveel dat ongeveer aan brandstof kost. Wat je nog moet weten voor deze vergelijking met één onbekende is dat een gallon gemiddeld ongeveer $2,90 kost. Onze Visa card is inmiddels failliet; vanavond proberen via een onbeveiligde internetverbinding het saldo aan te vullen. We moet tenslotte nog ruim een week! Ik dacht overigens niet zozeer aan bijverdiensten, meer aan sponsoring!
19.30uur kwamen we uiteindelijk op de camping aan. Na een verfrissende douche en/of zwempartij konden de weggooi BBQ’s worden aangestoken. Van de 4 die we in de brand staken, deed het er maar 1 echt goed, 1 redelijk en 2 waardeloos. De laatste kippenpoten kwamen om een uurtje of 23.30 van het vuur(tje). Het was gelukkig donker, dus we konden niet goed zien of ze gaar waren, maar óp gingen ze! Morgenvroeg (donderdag 13 augustus vertrekken we naar San Fransisco.
Misschien dat we tijdens ons verblijf van 3 nachten ook nog even tijd hebben voor “sitting on the dock of the bay”
Sitting in the morning sun
I'll be sitting when the evening comes
Watching the ships roll in
And I watch 'em roll away again
[Refrain]
Sitting on the dock of the bay
Watching the tide roll away
I'm just sitting on the dock of the bay
Wasting time
Enneh Gerard; je weet uit de krochten van de muziekwereld elke keer weer verassende songs op te diepen. Je steekt popprofessor Leo Blokhuis naar de kroon. Wanneer hij eens verhinderd mocht zijn voor top 2000 a gogo staat zijn vervanger klaar! Nog anderhalve week te gaan, houd vol! NB: Perry Como… pfffff dat gaat wel erg ver terug, hoor. Ik krijg het niet eens geyoutubet. En dan nog Yosemite Sam., who the hell is that? Prachtige teksten. Die Talking Heads spreken mij echter meer aan (denk ik).
Enneh Peter; Dat hardlopen moeten we nog maar een weekje langer uitstellen. We landen pas begin van de middag. Erg jammer, maar niet heus.
-
14 Augustus 2009 - 08:19
Ingrid:
Heerlijk om effe te lezen hoe het met jullie gaat daarzo..
Avonturen in de supermarkt zelfs ;)
Enneh....die watervallen...
ik belde gister een reisorganisatie of er eind aug nog geraft enzo kan worden in Kroatie....(ja ik weet heeeeel anders dan The States maar toch) na een dik kwartier nadat ie uitgelachen was zei ie : meissie in de zomer is dr geen smeltwater meer, dus geen rivier, geen uitbundige waterval,geen raften dus....kon ie nog net uitbrengen voordat ie weer in lachen uitbarstte.
tja...
dan kan je maar beter in the morning sun sitten in the dock of the bay!!!!
liefs ing -
14 Augustus 2009 - 09:23
Gerard & Yvonne:
Familie Zaal, wat een avontuur is het weer geworden en weer bijzonder boeiend om te lezen. Het opstarten van de pc (om te kijken of er weer een nieuw bericht van jullie is) behoort al steevast tot mijn vaste ochtend rituelen, net als het scheren en eenrustig ontbijtje nuttigen. Het is echt zo'n "Tour De France" gevoel als je begrijpt wat ik bedoel, iedere dag kijk je er weer naar uit. Wat zal mijn leven er over 9 dagen weer heel anders uit gaan zien, ik moet daar maar niet te veel aan denken. Voorlopig dus nog 9 dagen te gaan en al lopen jullie dan iets achter met de verslagen, het is dus nog en volle week dikke pret.
Bijverdiensten zie je niet zo zitten lees ik, nou Reinier dan doen we het anders. Ik stel voor dat ik tijdens mijn US-tour een aantal benefite concerten geef. We geven op dat het voor een of ander duf goed doel is, maar in werkelijkheid schuiven we de pecunia's direct door in de pocket van de Zaal-family (zo is de Kelly's-Family ook rijk geworden). Dat noem ik nog eens sponsering of niet soms. En of het op zal vallen: neem maar van mij aan dat wij met deze actie in het niet vallen met wat er afgelopen maanden en jaren is achterover gedrukt en gegraaid. Dus lieve familie, geen "Yosimite Sam" maar "Good Old Uncle George" uit Maarssen is jullie redding.
Overigens is deze Sam wel een hele bekende uit de serie Lonely Tunes, maar dat even ter zijde.
Nu dan even een dag of 3 uitrusten aan "The Dog Of The Bay", en neem er gerust een pilsje bij want die sponsering komt hier vanuit Nederland echt wel op gang. En nog iets, als jullie dan naar "The Dog Of The Bay" gaan neem dan wel je transistortje mee want iedere avond hebben ze daar een prachtig radioprogramma en dat mag je als toerist beslist niet missen.
This following program is dedicated to the city and people of
San Francisco, who may not know it but they are beautiful and so
is their city this is a very personal song, so if the viewer
cannot understand it particularly those of you who are European
residents save up all your bread and fly trans love airways to
San Francisco U.S.A., then maybe you'll understand the song, it
will be worth it, if not for the sake of this song but for the
sake of your own peace of mind.
Strobe lights beam create dreams
walls move minds to do
on a warm San Francisco night
old child young child feel alright
on a warm San Francisco night
angels sing leather wings
jeans of blue Harley Davisons too
on a warm San Francisco night
old angels young angels feel alright
on a warm San Francisco night.
I wasn't born there perhaps I'll die there
there's no place left to go, San Francisco.
Groet en geniet, Gerard en Yvonne
-
14 Augustus 2009 - 20:59
Familie Pape:
Wat een avonturen weer zeg. Het duurt even voor je kan BBQ`n, maar dan heb je ook wat hé.
het zit er voor ons weer op in jullie huis, het was weer heerlijk en erg gezellig met de twee honden.
we zijn nu weer thuis en hebben ingepakt om morgen te vertrekken.
we hebben er erg veel zin in, even helemaal ontspannen en straks zien we wel weer verder.
Igor is vandaag best wel uit zijn doen, hij mist Diesel.
vanmorgen nog even gezellig koffie gedronken met opa en oma die nu de zorg voor Diesel over nemen.
Jammer dat we nu jullie verslagen niet meer kunnen volgen, maar als we thuis zijn komen we gauw langs om de live verslagen te horen.
Nog veel plezier de laatste dagen en tot gauw. -
14 Augustus 2009 - 23:45
Yvonne (en Gerard):
Lees net het verhaal wat Gerard jullie heeft geschreven en zie dat hij 't over een hond heeft ipv dock.......(glaasje op misschien??)
Zo valt de echte pensionado door de mand! "s Morgens al aan de neut??!!
Liefs van ons en geniet er nog van de laatste week!! Yvonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
