02/08 dag 9, Banff

286 Kilometer voor de boeg . We lieten Revelstoke achter ons met een aantal keren het bord dat je de brandstof moest checken omdat er de eerste 150km geen mogelijkheid zou zijn om te tanken. Prachtige rit door de Rocky Mountains. Bergen met sneeuwtoppen en snelstromende rivier naast de weg. Geen winkel (we hadden vrijwel niets meer), geen wegrestaurant, alleen bergen, water en weg. Dan schiet je lekker op. Al snel reden we langs Lake Louise. Dorine had ergens gelezen dat dit, vanwege de kleur van het water, het meest gefotografeerde meer was in Canada. Bij de afrit naar rechts en bij het eerste kruispunt stond een verkeersregelaar bedrijvig de verkeersstromen in goede banen te leiden. Dat bleek de voorbode nogal een drukte op weg naar LL. Zwak uitgedrukt. Het was zo druk als op de Alpe d’Huez in de Tour de France. Een grote stroom auto’s stapje voor stapje voorwaarts. Links en rechts van de weg geparkeerde auto’s. De Canadezen hadden een lang weekend en dat zouden we weten. Met zijn allen naar Lake Louise. Hier hadden we geen zin in. Op een kruispunt de RV in de keerstand na meer dan een half uur tobben en weer terug naar de doorgaande weg. Volgens Jurgen kun je de foto’s altijd nog van internet halen. Kijk, daar hebben we wat aan. Op een gegeven moment kraakte de zwallekietallekie. Dick. Dat het aantal kilometers to E (de display geeft aan hoeveel km je nog kunt rijden tot de tank Empty is) liep in zijn beleving toch wel hard terug. Volgens mijn berekening moesten we nog ongeveer 90 km tot de eerstvolgende tankmogelijkheid. Hij had nog voor 100km in de tank. Oef, de ervaring leert dat de km to E in een NL auto altijd relatief sneller terugloopt naarmate de tank leger is. De Zaalties telden ook af. Hoe lang de afstand zou zijn om met een jerrycan met benzine heen en weer te moeten rijden on de Schilties uit de nood te helpen. Steeds dichter kwamen we bij het doel totdat ineens de verlossende borden opdoken en konden de billen van Dick cs van elkaar. 18 kilometer had Dirrekies nog over. Later bleek dat hij geen van de waarschuwingsborden gezien had. Tja, dan heb je dus gewoon geluk gehad. Allebei de tank voor $200 gevuld voor het laatste deel naar Banff. Daar aangekomen bleek dat slechts een klein gedeelte van Canada naar LL was gegaan. De rest gaat naar, of is in Banff. Gelukkig vonden we desondanks meteen een parkeerplaats aan het begin van het dorp. Banff is een redelijk grote plaats met een paar lange winkelstraten. We waren echter allereerst op zoek naar het visitor centre om te informeren naar beschikbare plekken op een camping in de buurt. De drukte alom deed ons een beetje vrezen of we uberhaupt nog een plek zouden kunnen vinden. De medewerker van de VVV gaf meteen al aan dat er alleen nog kans was op een camping zonder stroom en water aansluiting, maar dat we daar dan wel meteen naar toe zouden moeten gaan. Zo gezegd zo gedaan. Bij de camping aangekomen hadden we gelukkig nog een paar plekken. Midden in het bos. Een camping van 613 plekken, voorzien van een paar houtblokken en een vuurbak. En zelfs een wasgelegenheid. We dachten al gebruik te moeten maken van de voorzieningen in de camper (liever hebben we full hook-up, free wifi en zwembad met whirlpool), maar dat bleek dus gelukkig niet nodig. Helaas konden we de camping maar boeken voor 1 nacht. De volgende dag konden we om 11 uur informeren of er nog plaats was voor nog een nacht. We wilden een beetje op tijd naar de Grizzly express. Een kabelbaan over een gebied waar grizzlies gespot konden worden. We besloten meteen na vertrek langs een camping (van dezelfde organisatie, een soort natuurmonumenten) te rijden die aan die van ons grensde, maar de dag ervoor nog vol was. Mochten we dar een plek kunnen krijgen, zouden we die nemen. Anders na de grizzly experience maar weer terug proberen op deze camping. Eenmaal voorzien van de rust van een plekkie zijn we weer terug naar Banff gereden. We hadden in alle hectiek tenslotte nog geen kans gezien te lunchen. De ervaring van eerder rijker, besloten we als s’ middags te dineren, alhoewel (het was lokale tijd een uur later in verband met het overschrijden van een tijdsgrens. We zitten nu in Alberta) het al half 5 was inmiddels. Een restaurant opgezocht en heerlijk genoten van wat wils voor iedereen. Een klein complicatie dient zich in de loop van de dag aan doordat ik steeds meer last van mijn schouder kreeg. Volgens Dr. Dirk lijkt het op een slijmbeursontsteking. Daar zou ik dan lekker mee zijn. Gelukkig is Jurgen ook als chauffeur ingeschreven. De rest na het eten nog even naar de super en ik boog af naar de drugstore om een aanvulling op de voorraad ibuprofen te halen. Ik vraag nog even aan die apotheker hoe het zat met de medische diensten in Banff, maar hij begon meteen schitig om zich heen te kijken en fluisterde schor dat hij daar niets over mocht zeggen. ??? Laat maar gaan ook, kneierd! De jongens trapten nog wat een bal heen en weer, waarop Kirsten meteen een meegeleverde stoel pakte en van de zijkant ging zitten kijken. Prachtig vind ze dat. ’s Avonds zaten we gezellig bij het kampvuur, waarvoor de voorraad hout (die van ons was geleend door anderen) adequaat door Norman en Jurgen weer werd aangevuld. Zelfs completen bomen moesten het ontgelden. Dick had nog wel zin in een gebakken ei en de nieuwe dure tefal braadpan werd uit de camper gehaald en op het vuur gezet. Er was ook nog een pakje bacon en in no time veranderde bijna iedereen van mening. Het ging van “ nee, ik hoef niet, want ik zit nog vol” , naar oh! Lekker doen mij ook maar een portie. Vergelijkbaar gedrag als bij een zak chips. Om 11 uur moest het stil zijn op de camping, de vuren gedoofd en ging de ban op alcohol. Jaja zo doen die Canadezen dat. Je begrijpt: Om 10 over elf ging er nog een stuk hout op het vuur waar je een beer op gaar zou kunnen grillen, werden er nog, onder luid geknal, een paar blikken bier opengetrokken, dan wel naar de whiskyfles gegrepen. Jaja, zo doen de Nederlanders dat. Ik sloeg af ent toe een rondje over want onder de diclovenac. Nadat we op enig moment het vuur met water uit de aangekoekte braadpan gedoofd hadden, gingen we te bed. Alleen op de rug slapen en op de rechterkant. Links maar even ontzien. Achteraf vonden we dit overigens een van de leukste campings tot nu toe.