We mogen nog een nachtje blijven aan het Dutch Lake. Tegenover ons staan andere Nederlanders. Alle campers hebben aan de zijkant van die grote opbergvakken met een luik ervoor die je naar boven kunt klappen en vastklikken zodat ze open blijven staan. Dat geeft de mogelijkheid tot gluren bij de buren. Die mensen tegenover verbaasden zich erover dat wij maar zo weinig in die opbergbakken hebben liggen. Bij hun waren die vakken steeds boordevol. Ze vonden Canada zo duur, dat ze elke dag zelf kookten. Wij koken ook wel eens zelf. Voornamelijk op de BBQ. En heel af en toe pasta. Dat kun je overal ter wereld kopen en het smaakt ook vrijwel overal hetzelfde. Altijd goed, behalve voor Dick want wanneer hij de pasta niet geserveerd krijgt zoals hij het thuis in Heerjansdam gewend is, dan zit hij te kijken of dat hij een aanval tot vergifteging moet ondergaan en mekkert hij alsof hij een geboren Dordtenaar is.
De bakken zijn bij ons niet altijd leeg, net na het boodschappen doen zijn ze aardig vol. Maar op pad met de Schilties betekent dat de verbranding ook op vakantie op volle toeren draait en dat er regelmatig gegeten moet worden. Dan zijn die bakken zo weer leeg.
Vanochtend reden we al voor half tien richting de eerste van 3 watervallen; Helmcken Falls. Dat bleek ook meteen de grootste (in hoogte gemeten) van de 3. Op een bord stond dat deze zelfs nog hoger was dan de Niagara Falls. Hij is alleen niet zo breed. Daarna was het de beurt aan Dawson Falls, deze was juist weer erg breed maar niet zo hoog. Tenslotte hebben we ook Spahats Creek Falls nog bekeken. De kleinste van de 3. Tussendoor hebben we de restanten van de verjaardagstaarten opgegeten. Tenslotte zijn we via de supermarkt weer naar de camping gereden voor een zonnige (het is inmiddels weer mooi weer en warm) middag aan het Lake. Dan is het al weer snel tijd voor een biertje en een wijntje en appeljuice voor Kirsten uiteraard. Nog even een klein issue voor Dorine; ze was haar leesbril kwijt. Dat is best een probleem voor mensen op haar leeftijd. De camper een keer of 3 op zijn kop gezet, maar de bril was nergens te vinden. Totdat een kleine brainwave bij haar binnenkwam en ze zich realiseerde dat ze die ochtend nog even op de steiger bij het meer heeft zitten lezen. En jawel hoor, de bril was gevonden en afgegeven aan het restaurant aan het meer. Sommige Canadezen zijn best wel OK.
Jurgen is degene die de BBQ organiseert en bereid alle voorkomende gerechten. Vooral kip is zijn specialiteit. Alleen wanneer er vis op de BBQ moet komen, komt Dick in beweging. Want van vis weet hij alles. Gelukkig kun je zalm ook extra rare eten… Bakkie (oplos)koffie erna, douchen en spelletjes op tafel. Een een of ander beverspel wat Dick en ik niet begrijpen en de rest wel, dus wij gaan dan klaverjassen met z’n 2’n. 8 kaarten voor een ieder blind op tafel en 8 kaarten er open bovenop. De speler die ervoor zit, maakt troef en spelen maar. We hebben nu 4 boompjes gespeeld (tot de 150 punten) en volgens Dick heb ik al 4 boompjes onwaarschijnlijk veel geluk met de kaarten die ik krijg en de roem die steeds gelukkig valt. Tuurlijk, Dick. Blijven proberen. Van de 4 flessen whisky die we op Schiphol gekocht hebben, is er nog 1 over. Statistisch gezien gaan we het daarmee niet redden, want we zijn morgen halverwege de vakantie. Financieel gaat ook dat zorgen voor een aderlating, want this is Canada, you know. Maar niet getreurd, komt tijd komt raad. Het was een ouderwets gezellige avond, met een heerlijke temperatuur en amper muggen. We hadden overigens nog een kleine onderbreking van de BBQ omdat een meneer enigszins geagiteerd op onze RV deur stond te bonzen, Wij zaten voor de RV van de Schilties er precies tegenover dus een simpel ‘ here we are’ deed de man onze kant op kijken. Wij stonden volgens hem op zijn plek en ook zijn vrouw mengde zich in de discussie om heel parmantig te vragen naar het schriftelijk bewijs dat wij plek 42 hadden. Dat hadden we. In deze rijdende rechter achtige pandemie stelde Dorine voor dit vraagstuk voor te leggen aan degene die erover ging. De receptie. Dorine hobbelde met deze mensen aldus naar de receptie om te bespreken waar wat mis was gegaan. Bij de receptie zelve, de mensen kregen een andere plaats toegewezen en wij konden blijven staan waar we stonden.