13/08 dag 20, Port Edward

Klein inschattingsprobleempje. Gisteren dachten we nog de rust te hebben van en gereserveerde camping. Bleek bij nadere bestudering echter alleen de nacht te zijn voor de boottocht. En dus niet de komende nacht. Snel op internet een alternatief gezocht en gevonden. Nu maar hopen dat er ook plek is later vandaag. We reden al behoorlijk op tijd van de camping af. Half 10 ongeveer, we komen steeds beter in het ritme.
Met name het 2e deel van de rit was weer erg mooi. Grillige, besneeuwde bergtoppen, veel water langs de weg in de vorm van meren en rivieren, smal en breed. En een mooie blauwe lucht. Lang niet gezien, dus erg welkom. Temperatuur is al wel merkbaar lager. Je hebt de zon echt nodig om je een beetje te kunnen warmen. ’s Nachts is het ook echt gemeen fris. Maar wil je ook, op een steenworp afstand van Alaska. De Schilties hadden nu de eer om een beer te spotten. Vlak voor hen op de weg dook hij/zij snel het bos in. Kennelijk hebben ze dit luidt en duidelijk via de zwallekietallekie aan ons gemeld. Jurgen reed een paar honderd meter achter hen (Dick ziet nooit borden en past de snelheid dus ook niet aan wanneer dit aangegeven staat. Wij hebben echter de afspraak dat de degene die rijdt de bekeuring betaalt voor te hard rijden, dus Jurgen past wel netjes op) maar wij hebben nooit wat gehoord. Achteraf bleek dat de batterij al bijna leeg was, maar omdat de beer al meteen verdween in het bos hadden we hem toch niet gezien.
De rit was verder als gezegd mooi en onderweg zijn we nog gestopt in een een of ander dorp voor een bak koffie. Naarmate we naar de kust rijden, lijkt het erop dat de bebouwde wereld er een stuk verzorgder uitziet. Wat we over het algemeen tot nu toe ervaren is dat mensen een behoorlijke rotzooi om hun huis heen hebben. Ook de plaatsjes zijn totaal sfeerloos, het is wat dat betreft eigenlijk een verschrikkelijk saai land. Je hebt een overweldigende natuur, je rijdt honderden kilometers door bergen, water en bos. Meerdere keren hebben we een bord gezien dat er de komende 150km geen tankstation meer te verwachten is. Dat is best handig. Als je de borden tenminste leest. Toen we een bakkie koffie gingen halen, was even verder een Shell station. Ik nog even aan Dick gevraagd (hij zei namelijk ’s ochtends voor vertrek nog dat hij de eindbestemming net zou kunnen halen met zijn tank) oh jij nog wilde tanken. Nee joh! Ik heb net genoeg om er te komen. OK, rijden maar.
Onderweg bij een meer op een parkeerplaats nog even geluncht en om een uur of half 3 kwamen we bij de camping Kinnikinnick aan. Dick had nog 28km to E. De vorige keer gingen we eerst de camping verkennen. Hoe zien de plekken eruit, de toiletten, douches, etc. Wanneer acceptabel werd er geboekt. Nu speerden Dorine en Dick meteen naar binnen en meteen 2 plekken naast elkaar geboekt en betaald. Jurgen ondertussen even naar het toilet; Gribuszooi aldus J. Nou goed, niet de bedoeling, maar het is mar voor een nacht. RV’s neergezet en omdat we nog wat vlees van gisteren overhadden, zou er nog wat bijgehaald moeten worden om vanavond ook weer voldoende te hebben voor een BBQ. De boys gingen op pad om te tanken en om nog wat vlees te halen. Beetje rond gereden en voordat we een tankstation gevonden hadden had Dick nog 11km to E. Benieuwd hoe het de volgende keer gaat wanneer we een bord tegenkomen. Bij de winkel in Prince Rupert wat extra vlees en vis gekocht en toen weer terug naar de camping. Biertje, hout kopen bij de campingbaas (inmiddels een grote vrind van Dick, want ook enthousiast over vissen) en de BBQ opgestart. Het is zaak voordat het donker wordt alles op te hebben want het is hier echt aarde en aardedonker. En koud. We zien al wolkjes verschijnen bij degene die iets zegt. Het zal toch niet gaan vriezen vannacht? J. komt net terug van de wasrooms. Heerlijke douche! Tja, het kan verkeren. Wanneer je de washrooms binnenkomt, is er een soort halletje met een PC, waarop je op internet kan (wifi is er wel, maar niet te best), een paar vrieskisten (met daarin de vangst van de dag, vooral plastic zakken vol met grote zalmen) en de heren en dames ruimtes. Het oogt een beetje hokkerig, maar alles is schoon, ruim en netjes. Omdat we ook nog eens een plek hebben waar we lang van de avondzon kunnen genieten, is de eindconclusie (alweer) dat we eigenlijk op een prima camping zitten. Dick is ook al vrienden met de buurman. Die kwam eraan rijden toen we de BBQ net opgestart hadden. Of’ie gevist had en of’ie nog wat gevangen had. De man had blijkbaar Nederlandse genen, want hij wekte de indruk te verstaan wat Dick zei. Hij had 3 behoorlijke vissen gevangen en we kregen een mooi stukje vis van hem keurig verpakt in een plastic zak. We hadden weer zoveel voor de BBQ, zodat de vis van de buurman in de koelkast van de Schilties is verdwenen. Benieuwd wat ervan terecht komt.
Morgen de laatste stop voor de boottocht naar Vancouver Island.