21/08 dag 28, vliegtuig

Vandaag onze aftocht uit Canada. Om 16.25 uur (lokale tijd) staat het vertrek met het vliegtuig gepland. We zijn niet zo vroeg opgestaan. Afgesproken om kwart over negen te ontbijten in de pub naast het hotel. Het menu was nog hetzelfde. Ik ben zelf wel een beetje klaar met dat brood hier in Canada. Had ik in Amerika toen ook. In het begin gaat het wel maar naar verloop van tijd smaakt het steeds minder. Blij dus met weer eens wat anders. Na het ontbijt namen we nog even de tijd om de laatste dingetjes te organiseren voor de reis. Daarna zijn we nog weer een keer naar Granville Island gegaan. Daar waren we een van de eerste dagen ook al geweest, maar dat was op een zondag toen veel winkeltjes dicht waren en het weer was niet geweldig. Nu was het vrijdag en de zon brak door en maakte het buitengewoon aangenaam. Het loopje erheen was ongeveer 3 kwartier. We hadden uitgerekend dat we daar dan zo’n anderhalf uur zouden kunnen ronddolen en dat we dan weer terug naar het hotel moesten. We hebben het grootste deel van de tijd op het terras gezeten. Koffie drinken en lekkere koeken wegwerken gekocht van ons laatste potgeld. Terug in het hotel kon onze bagage voor de laatste keer uit de opslag gehaald worden. Dick, Mariette en Kirsten gingen met een taxi. De helletocht met de skytrain op de heenreis met al die pakkelage zagen ze niet nog een keer zitten. De Zaalties en Norman gingen met de trein. We hadden nog 4 tickets over dus dat kwam goed uit. Ging gesmeerd en om een uur of kwart over twee stonden we bij de vertrekhal voor de deur van Air Transat. Niet veel later kwamen de Schilties er ook al aan. De taxichauffeur (voorzien van een tulband, kennelijk vlak daarvoor geblesseerd geraakt maar toch weer ten strijde getrokken, vinden ze mooi in dit soort landen) had alle verkeersregels aan zijn laars gelapt. Dick had hem denk ik gezegd dat ze anders het vliegtuig zouden missen. We liepen daarna door naar de incheckbalie om de bagage af te geven en de boardingpassen op te halen. De Schilties weten van niks en komen van nergens, dus al eerste tas werd de medische bagage van Kirsten aangeboden en verdween via de loopband naar achteren. Vervolgens kwamen de koffers van de 4 Schilties zelve. De mevrouw van de balie kon heel goed tellen en toen de 4e koffer op de weegschaal werd gelegd, snapte zij het niet meer. Nog een koffer? Er waren er toch al 4 gepasseerd? Ja, die ene betrof de medische bagage. Had dus apart aangeboden moeten worden. Na veel vijven en zessen kon ook de 5e koffer ingecheckt worden. Dat ging echter ook niet van zelf want er zat een koffer bij van 28 kilo. Maximaal mag er echter maar 23 kilo worden meegenomen. Het ging – niet in het minst tot zijn eigen verbijstering – om de koffer van de heer des huizes zelf. Hij begreep dat niet want hij had toch niet veel meer dan een paar hempies, onderbroeken en 4 paar badslippers bij zich. De 4e (of was het nou de 5e?) koffer woog maar ruim 18 kilo dus Dirrekies druk in de weer om een paar kilo vuile was uit de zware koffer in de lichtere koffer te douwen. Er stonden nog allemaal mensen achter hem te wachten die al zenuwachtig werden. Het duurde en duurde maar en ze zouden daardoor toch maar de vlucht missen. Gelukkig liep het allemaal met een sisser af en kon iedereen op tijd naar de gate. Onderweg daar naar toe nog een bakkie koffie gehaald en het was al snel tijd om naar de gate te gaan. Het boarden was al begonnen. In de wachtruimte voor de pier moest Dick zich nog uitgebreid omkleden, maar daarna was ook hij gereed voor vertrek. Vliegtuig in en we verlieten de begane grond precies om 16.25uur. De vlucht duurde een uur of 9 zagen we op onze schermpjes voor ons. Dat was een meevaller want in plaats van 12.00uur zouden we nu al om 10.30 op Schiphol landen.