Woensdag 14 augustus 2019 New Orleans

Vandaag kregen we het bericht dat de moeder van Mariëtte was overleden. Het kwam weliswaar niet als verrassing maar wanneer het zover is, komt het toch binnen. Over iets meer dan 2 dagen gaan we naar huis. En dat is maar goed ook. We hebben zo goed en kwaad als het ging er het beste maar van gemaakt vandaag. De shuttle naar New Orleans reed zoals afgesproken om 9 uur voor. We stonden op tijd klaar en vertrokken richting de stad. Eigenlijk zonder verwachting. We waren in de andere muzieksteden Nashville en Memphis geweest met een duidelijke plus voor Nashville. Wat zou New Orleans brengen? We stapten uit aan de Mississippi kade waarvandaan de laatste originele stoom sightseeing cruiseboot haar afvaarten nog steeds dagelijks doet. Het half uur waarin het boorden gepland staat gaat gepaard met een stoomorgel dat op het bovendek staat en bespeeld wordt door een stoomorganist. Dat wisten we niet toen we meteen na aankomst in een Coffie and Beignet bar plaats hadden genomen voor... koffie en typische New Orleanse beignets. Lijkt op een oliebol maar dan iets anders. Net zo voedzaam en erg lekker. Toen we wegliepen hoorden we het al. Het leek op een kind wat zo vals als een kraai zo maar wat op een blokfluit blaast. Maar dan 10 keer zo hard. Toen we buiten stonden zijn we toch maar eens op dat lawaai afgegaan. En daar stond de organist. Pontificaal op het dek van de Natchez en de stoom kwam uit de orgelpijpen die voor hem stonden. Elke stoompijp gaf een eigen geluid en dat was het wat we hoorden. Klonk niet zozeer mooi maar wel erg apart. We hadden al een Mississippi sightseeing tour gedaan in Memphis dus we gingen dat niet nog een keer doen. Achteraf gezien hadden we beter deze kunnen nemen, maar dat wisten we toen nog niet. We hadden sowieso beter een dag minder Memphis en een dag meer New Orleans kunnen inplannen. Maar wat je dus niet weet weet je niet. En aangezien we al vroeg in New Orleans op de kade stonden, konden we wel de hele dag uittrekken om de stad te verkennen. Een stukje daarvan hadden we al gedaan omdat we ( als enigen overigens die vandaag gebruik maakten van de (gratis) shuttle) al een tourtje gedaan hadden met uitleg van de KOA meneer die de shuttle bestuurde. Daarmee hadden we al een aardig beeld gekregen van de historie van de stad. Ook in dit verhaal kwam vooral naar voren dat se bewoners van het gebied rond de Mississippi River erg veel respect hebben voor deze rivier. Hij is lang, breed, onvoorspelbaar en zorgt voor veel werkgelegenheid in de steden langs de rivier. We werden afgezet in de Franse wijk. Daar zijn we ook de hele dag gebleven. In Nashville was het Broadway waaromheen zich alles afspeelde, in Memphis zou dat Beale Street moeten zijn (maar was het niet), maar hier in New Orleans bleek het vrijwel de gehele wijk te zijn. Allemaal straatjes met karakteristieke bouw, ontelbare winkeltjes met van alles en nog wat en heel veel tentjes waar je wat kunt eten en drinken. Eerlijk is eerlijk, in Nashville ontkwam je ‘s ochtends werkelijk niet aan de live muziek en in New Orleans moet dat door de dag heen echt wat op gang komen. Wat je hier wel meer ziet zijn straatmuzikanten. Soms een heel orkest met trompet, tuba enzo en soms een enkeling met gitaar. Precies wat je in films die spelen in New Orleans ook vaak ziet. Na de koffie hebben we een tijdje rondgelopen in de wijk. Er heerste een erg ontspannen sfeer in de stad. Totaal tegengesteld aan Memphis. Geen enkel vergelijk mogelijk. Na een poosje liepen we zowaar tegen, jáwel!, de BB Kings Blues Club aan. Daar waren we al in zowel Nashville als in Memphis geweest, dus aan de vestiging in NO mochten we niet voorbij gaan. En daarbij, we hadden ook wel dorst gekregen. Het was misschien niet zo warm als in Memphis maar koud was het bepaald niet. We gingen naar binnen en we waren de enige gasten ik dat moment. Desondanks maar wat besteld en de ober zei dat we mooi op tijd waren want over 10 minuten (12uur dus) zou de band beginnen. Op een bordje lazen we dat het om een blues band ging. Niks mis mee. Paar consumpties en een paar blues nummers verder rekenden we af, Kirsten stopte een paar dollars in de fooienpot van de band en ik kocht nog gauw een cd voor 10 dollar. We lopen weer verder door de Franse wijk en we waren van plan daar wat te gaan eten en vanavond een boterham te eten. Tegen 15uur (shuttle ging om kwart voor zes weer terug naar de camping) vonden we een erg leuk authentiek restaurant. Alle deuren en ramen open en aan de rand van een park. Eigenlijk zaten we op een overdekt terras. We aten eindelijk eens een keer totaal andere, vooral lokale, gerechten en dat was erg geslaagd. Nadat we het eten op hadden lopen we met een boogje terug naar de plek waar se shuttle ons weer zou oppikken. Die was mooi op tijd en we reden terug naar de camping. De chauffeur vertelde nog wat wetenswaardigheden en voordat we het wisten waren we weer bij onze campers. Een deel van het gezelschap voelde niet veel voor brood en Jurgen en Norman gingen met onze RV op pad om nog wat boodschappen te doen en nog een paar stukjes vlees voor de BBQ. We hebben tenslotte nog voldoende houtskool liggen. Al snel kwamen ze terug en werd de Que aangestoken. Als eerste de worstjes erop. Elke keer als we die hadden, waren die erg lekker. Deze zagen we wat merkwaardig uit toe we ze mooi bruin gebakken aan stukjes sneden. Een beetje drapperige vulling. Bleken veggie worsten te zijn. Niemand werd daar enthousiast van, maar eerlijk gezegd waren ze ook niet heel erg slecht. Ze gingen in ieder geval alle 12 op. ‘S avonds nog een spelletje beverbende gedaan en toe was het tijd om naar bed te gaan en een einde te maken aan deze dag met dubbele gevoelens. Morgen begint het eerste deel van onze terugreis naar huis met een tussenstop in Toomsuba.