29/7 dag 5, ergens

Vandaag was het camperdag. Vanochtend gebeld met Cruise Canada en we werden verwacht om 14.30uur. Ontbijten en tassen pakken dus. Beneden in de lobby was een grote kamer speciaal voor lugage. Iedereen snapt inmiddels dat nadat de Schilties hun lugage aangevoerd hadden deze grote kamer alsnog te klein bleek. Heel erg jammer voor alle andere gasten die laat kwamen en hun boeltie door de stad konden slepen. Het plan was dat de dames de tijd verdeden met winkels kijken en dat de heren zorgden op tijd bij de RV uitgifte te zijn. We hadden nog een voorraadje OV tickets liggen dus we gingen tot de luchthaven met de skytrain en vanaf daar naar Delta met de taxi om de RV’s op te halen. We waren er wat vroeger en meldden ons meteen maar aan. Gelukkig werden we meteen geholpen en konden we na korte tijd de RV’s in ontvangst nemen. Al lezend in de bijgeleverde documentatie las ik dat de benzineprijs in Canada dezelfde was als in Amerika. Alleen krijg je in Amerika 1 gallon (bijna 4 liter) waar je in Canada maar 1 liter krijgt. Een snelle rekensom leert dat 3200km gelijk staat aan EUR 1000 aan tankbeurten. Ahum, over tot de orde van de dag maar weer. Na nog wat extra schades aan de RV van Dick aan de employee ter plaatse gemeld te hebben (“want die Canadezen liegen en bedriegen net zo hard als Ieren en ze zullen die schades wel via de creditcard in rekening brengen waar je pas achter komt als je thuis bent en er niks meer aan kan doen”) en het activeren van de via marktplaats van de vrachtwagen gevallen tomtom van de Schilties, kon de eerste etappe van de reis beginnen. Het bracht al meteen oude herinneringen boven: oneindig staren naar de achterkant van een RV die duizenden km’s voor je (gaat) rijd(en)(t), diezelfde RV die er een sport van maakt om elk stoplicht onder oranje door de rijden (boetes als gevolg daarvan gaan gewoon tlv de pot besluit ik nu) en het wisselen van rijbaan op het laatste moment waardoor de achtervolger telkens het andere verkeer in grote verlegenheid brengt. Daar gaan we dus weer. Het eerste reisdoel was Hot Springs een kleine 150km vanaf Vancouver. Echter niet gerekend met files door de vroege avondspits Vancouver uit en even later een giga file als gevolg van een serieus ongeluk met een motor. Verder had ik maar een kwart tank benzine meegekregen (de tank van de RV van de Schilties was bijna vol) dus kon maar ruim 200 km rijden en zou al vrij snel moeten tanken. Het liep inmiddels al tegen zessen en we hadden ook nog niks aan boord. We moesten dus naarstig op zoek naar proviand. Paar keer vragen en we kwamen uit bij zo’n enorme supermarkt waar we voor CAD 320 ingeslagen hebben. Daar krijgt zelfs een paard de hik van en Dorine stelde bij de casssiere dat we van andere ketens zoals Saveways een kortingscard kregen en hoe dat dan wel niet zat bij deze super. De chef werd erbij gehaald en met het scannen van een zekere barcode kreeg ze (hulde hulde) het voor elkaar om 40 CAD korting te krijgen. Komt zeer goed uit want een traytje van 24 blikken bier kost 37 CAD, flesje wijn rond de 10 CAD en een fles Red Label whisky 53 CAD (kochten we op Schiphol voor EUR 29 de 2 flessen). Drankproblemen schijnen zeer beperkt te zijn in Canada. Daar wijken ze dan weer wel af van de Ieren. De Schilt-doctrine vertoont dus wat barstjes. Met de wagens volgeladen gingen we weer op pad. De plannen hadden we intussen wel wat gewijzigd (want met een RV en geen campings gereserveerd dus vrij om te gaan en staan). Hot Springs leek te ver weg en op de borden werden meerdere RV parken aangegeven. Op de eerste de beste was er geen bemanning op het office. Dat is er op Fleiola ook niet altijd, maar daar kun je op een knopje duwen en dat verschijnt er altijd iemand ten tonele. Hier geen knopje geen niks. Als er plaats is ga je er staan, stopt het verschuldigde bedrag in een enveloppe en vertrek met verder stille trom. Sanitair was afgesloten en het zag er allemaal ietwat achenebbisj uit. Op naar de volgende, vlak in de buurt. Beetje lastig aangegeven en voor dat ik het wist (reed voor de verandering eens voorop want de geeikte tomtom route ging ons niet meer helpen en dan moeten wij het dus uitzoeken en voorop rijden) was ik de ingang al voorbij en reed op de oprit van de snelweg. Via de zwallekietallekie kon ik Dick nog net waarschuwen en hij kon nog op tijd de inrit naar de camping halen. Wij reden ondertussen door en zouden de eerste afrit eraf gaan. Bij de afrit aangekomen werden er ook nog eens RV parken aangegeven. Na telefonisch contact met Mariette (want buiten bereik van de zwallekietallekie en telefoon Dick doorgeschakeld naar Stanley) bleek dat de camping waar zij stonden vol was. Nadat we weer gehergroepeerd waren vonden we op de eerste camping van de nu aangegeven RV parken gelukkig nog 2 vrije plekken. Prima camping met prima voorzieningen. Eind goed al goed. Om 22.00uur nog een boterham als avondeten naar binnen gewerkt (het moet uit de lengte of de breedte komen tenslotte) en nog een afsluitend biertie, wijntie en whiskytie duikt een ieder vermoeid het bed in voor een eerste nachtje slapen in de RV. Ik neem mijn verslagverplichting serieus en sluit dat nu af om 01.45 local time. Wtr!!!