10/08 dag 17, Prince George

In een van de reacties vroeg Gerard zich af of alle verhalen wel een correcte weergave zijn van de werkelijkheid. Er hangt kennelijk een zweem van fantasie overheen. Nu heeft iedereen zijn eigen werkelijkheid, maar neem gerust aan dat alle verhalen uit het vakantieleven van de Zaalties en de Schilties gegrepen zijn. Misschien een heel ietsie pietsie bijgekleurd, maar meer ook niet. ;-) Verder welkom aan de nieuw toegevoegde volger Edward (schouder gaat nu weer heel wat beter, dus over een paar weken sta ik er weer) en de hernieuwde volgers Peter en Marjan (ik zag dat het oude emailadres nog in de lijst stond. Die van voor jullie computercrash).
Rustdag vandaag. Uitslapen. Wekker pas om 08.30 af. Heerlijk weer. Krantje downloaden. 3 Punten in de Rotterdamse pocket. Voor mekaar. We gaan proberen een dag geen boodschappen te doen. Er is echter nog maar beperkt brood en voor vanavond hebben we niet meer dan 4 rookworsten.
Er is een laundry hier op de camping dus er zijn meteen wat wassen gedraaid. Er is iets in Dick gevaren. Wat het is dat weet zelfs Mariette niet. Niet alleen steeds op zoek naar koopies (loopt voorop wanneer we weer een andere super binnengaan), maar help ook met was ophangen. In het prikkeldraad weliswaar (want in tegenstelling tot ons hebben de Schilties geen waslijntje mee en niet al hun was past er bij ons bij), maar het blijkt nu dat hij meerdere van die blauwe polo’s met dat leuke motiefje bij zich heeft. De hele camping hangt er bekant vol mee. Mensen denken al aan een ‘ garage sale’ zoals je hier vaker aangekondigd ziet met bordjes langs de weg. Hij heeft al best aardige biedingen gehad. Te laag, volgens Dick. Het is geen rommel!! Helaas doet hij steeds net of hij iets van de grond raapt oid wanneer ik een was-ophang-actiefoto wil nemen van hem. Sommige dingen mogen niet vastgelegd worden. Verder is het een probleem dat de overigens zeer goede wasgelegenheden voorzien zijn van een systeem wat ertoe leidt dat er af en toe een rioollucht van heb-ik-me-jouw-daar voorbij trekt. Gelukkig trekt die luchtstroom voornamelijk langs de RV van de S’ies en hun net opgehangen schone was. Moet je net bij Dirrekies zijn met zijn luggies-fobie. Zitten we bijvoorbeeld gisteren in dat steakhouse, zaten er een paar locals even verder op. Cowboy hoeden op en laarzen met rinkelende sporen. “Hmmm, telkens als er iemand langsloopt ruik ik een paardenlucht. Als het eten ook zo ruikt, hoef ik het niet” . Dat soort dingen. We zouden ook nog naar een ander plekkie kunnen verhuizen, maar daar is weer minder schaduw. Troubles, troubles op zo’n rustdag. Jurgen en Norman hebben vanochtend ruim 3 kwartier hardgelopen. Ik laat die uitdaging uitdijend aan mij voorbij gaan. Dick ook; “ geen goede (want alleen trouw)schoenen bij me, sorry”
De S’ies hebben dus een laptop bij zich uit 2006, die met XP erop. Volgens Mariette zat er vanochtend stof op. Heel gek, op zo’n ding van bijna 10 jaar oud. “ Dat zit er ook op ons!” hoorde ik iemand bleren vanachter de virtuele krant. Ik gaf nog aan dat ieder vooral voor zichzelf moest praten, maar hij zat alweer weggedoken achter de I-pad van Sabrina. Die hebben we mee want daarop kun je zo fijn het AD en de Telegraaf downloaden. Zodat je die op een rustig moment kunt lezen. De S’ ies (lees: Mariette, Dick weet alleen hoe die aan moet) deden (inmiddels opgegeven, waarschijnlijk abonnementsgeld niet op tijd betaald?) ook elke dag een poging om het AD (want De T. lezen ze niet, want neuzenkrant. Zo diep zit dat bij die mensen uit de R’ damse regio) op die laptop te krijgen. Het zou Dick sowieso niet uitmaken want volgens hem gaat er niks boven een papieren krant en hij heeft niks met dat krant gelees op een schermpje. Dat was althans zijn opvatting aan het begin van de vakantie toen hij mij elke keer de krant zag lezen vanaf de I-pad. Hij was nog in de veronderstelling dat je hier overal wel een (AD) krant kon kopen, want dat kan je zelfs in Calceranica-al-Lago. Dat kun je dus niet en aangezien hij het zelf nooit zou vragen heb ik hem aangeboden de krant op de buitengewoon lichte en handelbare I-pad van Sabrina te lezen. Tot mijn (en ieders) verbijstering zei hij (heel zachtjes vanachter zijn hand weliswaar) “Graag”. Zit ik vervolgens zelf met die zware laptop van Jurgen op mijn schoot te broeien. Maar ja, voor (verre) vrienden heb je wel wat over.
Een ander voordeel (nou ja, laten we zeggen: effect) van een rustdag is dat het een inkijkje biedt in de dagelijkse gang van zaken van een ander gezin. Hadden we net, gezeten langs het zwembad(je), de laatste slok uit het blikje bier genomen, klinkt er ineens een snerpend fluitje over de hele camping. Van iemand die dat al heel vaak gedaan heeft en dus goed kan. De 3 Schilties bij het zwembad springen op en rennen het zwembad uit richting RV. De 2 Zaalties kijken nog wat om zich heen en hobbelen er ook maar achteraan. De lunch was klaar.
Eigenlijk biedt een rustdag tal van aanknopingspunten voor een dagverslag. Neem de camping zelf. Bij inchecken krijgen we een A4tje in de handen gedrukt die je normaal gesproken meteen bij de vuilnis gooit. Nu stond er echter de wifi code op en wat heb je aan het leven zonder wifi code? Het was nog een ingewikkelde cijfercode ook waardoor het blaadje werd gekoesterd totdat ook de laatste device erop aangesloten is. Mijn oog viel op een gegeven moment op het omkaderde deel bovenaan het blaadje. Iets van dat ze het hebben geprobeerd om de camping te runnen zonder regels, maar dat dit niet heeft gewerkt. Er zijn altijd mensen die regels nodig hebben om zich te gedragen. Maar liever hadden ze geen regels gehad. Zoiets. En volgt eronder een opsomming van Joost mag weten hoeveel regels. Ook langs het zwembad een bord met tal van regels (alleen niet dat je niet met een polsstok over het hek direct in het zwembad mag plonsen) en nog een aantal andere losse bordjes met adviezen en bevelen. Tenslotte is ook de wasgelegenheid vergeven van instructies (het is verboden het raam open te zetten, Ivan / het is verboden aan de instellingen van de mobiele verwarmingsunit te komen, anders wordt’ ie gewoon weggehaald, Ivan / etc.).
Helaas, niet gelukt. Zojuist boodschappen wezen doen. Moesten toch nog appelsap en brood hebben. En ketchup en mayonaisse. En meteen broodbeleg, yoghurt, vlees voor op de BBQ voor morgen alvast, maar meteen en melk en cola en stokbrood enzo nog wat dingetjes. Effe snel 200 CAD afgetikt. ’s Avonds de rookworsten met brood gegeten en weer een voorraadje hout gestookt. Dat gaat op vergelijkbare wijze als op de voetbalweekenden van OSM. We hadden de campingbaas nog geen een keer gezien of hij kwam vanavond al aangereden met zijn golfkarretje. Of het vuur wat lager kon. Anders zou BC in de fik gaan of zoiets. Het was nl door niet nader te noemen personen al weer stevig opgepookt. De waarschuwing was voor dat aantal niet nader te noemen personen (since we are from the Netherlands) aanleiding om er nog een paar blokken bij te smijten. Onverantwoord. Ook nog eens op het terrein van de buren. Borreltje erbij en op tijd naar bed. Niet nadat ik de lopende rekening even aangevuld heb vanaf de spaarrekening om de debetstand weg te werken.
Morgen weer een stevige reisdag voor de boeg naar Smithers. Bijna 400 km. De een na laatste stop voordat we met de boot naar Vancouver Island gaan. Tot de volgende keer!