15/08 dag 22, Port Hardy

De wekker. 05.00uur opstaan. Om half zes moeten we ons melden aan de poort bij de BC Ferrie van PR naar Port Hardy op Vancouver Island. De boot vertrekt om half acht. We verlieten de camping zonder weemoed. Het was een praktische camping zo vlak bij de haven, maar verder weinig verheffend. Je kon er fikkie stoken, maar de washrooms zijn onder de maat. Wel ruim, maar niet erg schoon. Verder is het natuurlijk een komen en gaan van gasten. ’ s Avonds laat komen er nog nieuwe mensen op de camping en ’s ochtends vanaf een uur of 4 vertrekken de eersten al weer.
We waren dus keurig op tijd en sloten aan bij de rij die er al stond. Al vrij snel konden we langs de toegangspoort en ons opstellen in rotten van 12. Eenmaal op de boot moesten we de RV parkeren als laatste in de rij helemaal aan de linkerkant. De Schilties stonden een rij ernaast vrijwel helemaal vooraan. Uitstappen maar en de boot verkennen. Niet in de laatste plaats naar de plek waar we konden ontbijten. Daar hadden we allemaal intussen wel zin in. Maar ook naar de Aurora lounge. Daar hadden we namelijk tickets voor gekocht. Per persoon betaal je ongeveer 200 CAD voor de overtocht (exclusief de RV) en voor 35 CAD extra heb je een extra luxe zitplaats (stoel die achterover kan en een uitschuivend voetenbankje) en je zit voorin het schip. Veel groet ramen waardoor je een soort bioscoopdoek voor je hebt met water, bergen en bos. We zaten 2e rij, maar desondanks met goed zicht. Opvallend hoe weinig passagiers die extra 35 CAD ervoor over hadden om een stuk makkelijker te kunnen zitten. De stoelen waarin misschien maar voor een kwart gevuld. Je kwam er binnen via een pasje, maar een van de twee deuren ging automatisch open en zo langzaam dicht dat er herhaaldelijk mensen binnenslopen die er niet voor betaald hadden.
We hadden al op internet gelezen dat je een ontbijt kon nemen voor bijna 20 CAD. Een hoop mensen vonden dat kennelijk toch teveel, want liepen te sjouwen met tassen vol etenswaar voor onderweg. Je moet hier altijd waiten to be seated en de mevrouw bracht ons naar onze tafel. Er waren maar een paar wat grotere tafels en die waren bezet. Ze vroeg nog of we gereserveerd hadden, maar dat hadden we niet. We hadden wel 2 tafels naast elkaar en konden ze niet tegen elkaar aanzaten omdat ze verankerd waren in de vloer. Ontbijt was heerlijk. Alles wat je maar kunt verzinnen was er. Het buffet stond opgesteld in een hoefijzervorm en er was van alles maar niet heel veel. Telkens als iets op was, werd het weer vers aangevuld. Prima formule. Dat wilden we ook wel voor het avondeten. De zelfde mevrouw gevraagd om te reserveren. Reserveren? Daar deze ze niet aan. Hmmm? De rest van de ochtend bracht ieder op zijn eigen wijze door. Extra uurtje slapen op de luxe stoelen, spelletje doen op speciale tafels in de Aurora lounge, lezen of de boot rondslenteren en af en toe een foto schieten. Helaas werkte het weer niet mee. De voorspelling was een onbewolkte dag, maar dat was het een groot deel niet. Gelukkig was het wel droog en kon je toch nog redelijk ver zien. De Inside Passage is een, zeker in het eerste 2/3e deel van de tocht, relatief smal stuk water tussen vaste land en allerlei grote en kleinere eilanden. Omgeven door bergen en bossen, af en toe een waterval. Geen enkele bebouwing of ander teken van leven met uitzondering van een paar lighthouses waar een enkele keer een paar huizen bij gebouwd waren. Alleen maar natuur waar je ook kijkt. Al vrij snel werden er walvissen gespot in het water voor ons. Orca’s hadden we al in Vancouver gezien, maar walvissen waren nieuw voor ons. Heel goed hebben we ze overigens niet kunnen zien en al helemaal niet kunnen fotograferen. De walvissen bewogen weliswaar veel trager dan orca’s doen, maar komen minder ver uit het water en blijven veel langer onder. Minutenlang. De boot vaart best snel en voor je het weet ben je alweer een heel stuk verder. Maar we hebben ze tenminste wel gezien. Vooral die laatste vloeiende beweging van die grote staart in het water is heel karakteristiek. In de loop van de middag kwam de zon er steeds meer bij en werd het toch nog mooi weer. De lunch bestond uit een broodje braadworst. Veel catering was er niet maar we hebben ons uitstekend gered. Onderweg werd er een tussenstop gemaakt bij het plaatsje Bella Bella. Daar gingen een paar mensen van boord en er kwamen een paar nieuwe bij. We bleven ruim een uur aan de steiger liggen en konden uitgebreid kijken naar de activiteiten van lokale vissers. Om de haverklap sprongen de vissen uit het water, maar we hebben er geen een gevangen zien worden. Een aantal visten vanuit een bootje en het leek erop dat de kans dat een vis in de boot sprong groter was dan de kans dat ze met een hengel verschalkt zouden worden.
Volgens dezelfde formule kon je vanaf half 6 gaan dineren. Het schouwspel van de vissers en het vertrek van de boot voor de laatste etappe naar Port Hardy zorgde ervoor dat we ons niet eerder dan een uur of 7 gingen melden voor het avondmaal. Wederom heerlijk gegeten. Vooral de toetjes, mierzoet maar erg lekker. In de avondzon nog een paar ondergaande-zon-foto’s genomen en in het donker de laatste uurtjes doorgebracht met de eerder gedownloade kranten. Ergens tussen half 12 en 12 uur kwamen aan op Port Hardy. De camping die we vooraf gereserveerd hebben was op slechts een paar minuten rijden. Nog even een snel afzakkertje in het pikkedonker en onder een heldere sterrenhemel het bed opgezocht na een vermoeiende dag.