Dinsdag 23 juli 2019 transfer Washington - NY

Vandaag verlaten we Washington. Mike de Uber broer van Jeff had aangegeven dat we hem maar moesten bellen wanneer we vervoer nodig hadden. Hij voegde daar overigens aan toe: 7 personen prima maar zónder bagage. Hij had blijkbaar genoeg gezien… Toch maar ff gebeld gisteravond. Je raadt het al. Oh…yeah…ok…ehhhmmmm… I got a job to do tomorrow so ehhhh…. Jajajajajaja ok, we snappen het. We regelen wel een andere Uber. Mikey Mike gaf nog aan dat we vanaf een uur of 08:00 een Uber moesten zien te regelen om op tijd aan de komen op Union Station. Daarvandaan vertrok onze Greyhound bus. Zo gezegd zo gedaan. Om ongeveer 08:15 de app opgestart op het toestel van Dorine. Al vrij snel konden we er een krijgen (XXL uber voor 6 personen en een giga kofferbak). Met andere woorden: Doen dus. Daarna een uber geprobeerd te krijgen op mijn toestel. Na 3 keer “er ging iets mis” te hebben gehad, was ik er al weer klaar mee. Toch nog maar een keertje proberen dan maar. Zowaar kwam ik er nu wel door. Mini uber besteld (meer dan genoeg voor die paar dingen die wij bij ons hebben) en die zou over 8 minuten voor de deur staan. En zo geschiedde. Gelukkig waren we ruim op tijd want de Uber mevrouw die wij hadden reed nou niet bepaald op een manier die je van een Washingtonse Uber zou verwachten. Wat. Verschrikkelijk. Traag. Maar goed, we kwamen aan bij Union Station en de Schilties waren intussen ook gearriveerd. Er stonden nog 2 mensen met een paar koffers en volgens Dick betekende dit dus dat de bus hier dan wel vandaan zou vertrekken. Toch voor de zekerheid nog maar even nagevraagd bij de informatiebalie. We moesten aan de andere kant van het station zijn. Daar aangekomen moesten we nog even wachten. Boarding om 09.40. Vertrek om 10.00uur. Het was 09.20uur. Het wachten kon beginnen. Bleek dat de bus op de heen weg vanuit NY een uur vertraging had opgelopen. Dus met doorgezakte voeten konden we eindelijk de bus in. De buschauffeur (v) zat al meteen tegen iedereen te schelden en te mopperen. En dat ging de hele weg door. Ze stelde zich voor als direct, ongezouten en to the point. Volgens Dick lagen haar roots dus in Rotterdam. Ook onderweg kreeg elke onverlaat die het waagde in de weg te rijden de huid volgescholden en al toeterend kwamen we in NY aan. Spullen uitgeladen en door naar de metro. Ho ff!! Waar is eigenlijk de rolstoel? Als een speer weer terug naar de bus en de deur werd nog even opengemaakt. Niks te zien. Je moet daar en daar zijn riep zo’n gast. Wij naar daar en daar maar geen rolstoel te bekennen. Weer terug. Bus reed echter al weg. Gelukkig werd die ergens geparkeerd en kregen we nog een kans. En jawel hoor. Tijdens de enige tussenstop werd de rolstoel blijkbaar verplaatst naar achteren en daar lag hij nog. Pffffffff. Situatie gered. Zonder rolstoel zou het echt niet gaan lukken deze vakantie. De juiste metrolijnen werden bepaald door Jurgen die ongeveer als enige het overzicht bewaarde en weekkaarten gekocht geholpen door een local die telkens heel enthousiast op het touchscreen stond te slaan. 33 Dollar per kaartje en daarmee kunnen we alle dagen dat we hier zijn in en uit elke metro. Aangekomen op het laatste metrostation vlakbij ons appartement bleek dat er geen liften waren. Dat betekende slepen en sjouwen met rolstoel en giga veel en zware reistassen. Trappen op en trappen af. Daar moeten we nog iets op verzinnen wanneer we over 4 dagen hier weer weggaan. Appartement prima. Voor het goede net een badkamer te weinig, maar een kniesoor… Midden in Brooklyn. Jaren geleden waarschijnlijk een krachtwijk, maar nu meer en meer iets van hipsters. Erg bedrijvig en leuk. Met deze uitvalsbasis gaan we ons wel een paar dagen vermaken. Eerst boodschappen gedaan, een tussendrankje genomen en in Santa Panza (aanrader van de verhuurder) heerlijk gegeten. Afzakkertje en slapen met die hap. Morgen gaan we sowieso naar de enige 8 baan in NY. Kirsten verheugt zich daar al maandenlang op en daar kunnen we dus ook niet langer meer mee wachten.