Off Road
Door: Reinier
Blijf op de hoogte en volg Jurgen Dorine Reinier
04 Augustus 2009 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Allereerst; bedankt allemaal voor jullie (uitgebreide) reacties, erg leuk!
Vandaag (3 aug) onze laatste dag in Williams. Vanochtend rustig aan gedaan. Om 10.30 op zoek gegaan naar een supermarkt. Even de weg vragen bij een autoservicebedrijf en na wat omzwervingen de Safeway supermarkt gevonden. Het was de grootste super die we tot nu toe hebben aangedaan. Wat een keus! Voor je het weet ligt het karretje weer vol en is het aansluiten bij de kassa. Bleek dat we bij de verkeerde stonden, nl die van max 15 artikelen. Een meneer met 1 watermeloen in zijn hand wees ons daar fijntjes op. Uiteindelijk stonden we in de juiste rij en waren we van $150 af. De creditcard rookt inmiddels. De Schilties stonden bij een andere kassa en werden gewezen op de mogelijkheid member, gratis uiteraard, te worden van de Safeway club, wat blijkbaar een hoop korting op moest leveren. Nadat ook wij de inschrijfkaart ergens vandaan bemachtigd hadden, ging het richting de infobalie. Formuliertje invullen, weer een card erbij en meteen $30 korting contant incasseren. Dat is nog eens een keer boodschappen doen!
Daarna wat eten op de camping en omdat het mooi weer was werd het plan opgevat naar een meer in de buurt te rijden. De campingbaas wist een leuk meertje met een prachtige weg er naar toe. Dat ´in de buurt´ was nogal eufemistisch. Eerst bijna 30 km op de snelweg en vervolgens de negorij in. Geloof niet dat we de kortste route hadden. Al na een paar km was de weg geblokkeerd door een vrachtauto die iets te optimistisch de bocht genomen had, dwars over de weg stond en met de voorwielen in de berm muurvast zat. Geen beweging in te krijgen. Na wat treuzelen pakte Dick de cow bij de hoorns en reed al stuiterend en glijdend achter de wagen langs, door de diepliggende berm. Dat lukte ook nog. Ik had al eerder voorzichtig geopperd misschien beter terug te rijden en een andere route te zoeken, maar kon nu geen kant meer op. Ik moest ook. Gelukkig kwamen wij er ook zonder zichtbare schade lans en we vervolgden onze weg. Al snel ging het asfalt over in gruis en met een spoor van stof achter ons trokken we verder. Alsof we met off road wagens onderweg waren. Na een stuiterende rit (alles piepte en kraakte) kwamen we na ongeveer 20 km bij het einddoel aan, White Horse Lake. Meteen sprong een kampwachter uit de bosjes en vroeg of we wilden overnachten. Dat wilden niet, alleen maar even zwemmen. De laatste tand in ´s mans mond brak spontaan af. Zwemmen?? Nee, nee, dat ging absoluut niet. Iets met bacterien ofzo. Beetje rondkijken mocht, hoefden we zelfs niet voor te betalen. Zo kan het dus ook. Eenmaal uitgestapt leek onze RV wel een terreinwagen die zojuist de koninginnenrit in Parijs Dakar achter de rug had. Ziet er niet uit! Hopelijk krijgen we nog een nachtelijke stortbui, anders moeten we nog gaan schoonmaken ook voor we de RV in gaan leveren. Mooi meertje maar we waren snel uitgekeken. Er vloog nog wel een visarend boven het meer vlak bij ons, maar die wisten Juren en Norman vakkundig de bomen in te jagen door enorme keien in het water te gooien. Ze zijn tenslotte opgegroeid op Fleiola. Na korte tijd zijn we doorgereden naar Williams. Eerst tanken, weer voor meer dan $100. De benzine is hier goedkoop (EUR 0,70), maar wanneer je 1 op 3,5 rijdt, tikt het toch nog lekker door. Vervolgens de auto geparkeerd en door Mainstreet gewandeld. Een en al souvenirwinkels. Williams is een bekende plaats op de al even bekende route 66. Alles staat in het teken van het Oude Westen en Route 66. Je ziet veel bikers en locals die nauw verwant lijken met de leden van ZZ top. We hebben zelfs nog een openbare uitvoering van de plaatselijke toneelvereniging gezien. De straat werd afgezet en de uivoering ging over een gunfight uit 1873. Veel geknal, weinig wol. Maar toch wel leuk om mee te nemen. Aansluitend gegeten (mijn eerste originele ribeye steak van 17 ounce naar binnen gewerkt) op een terras met livemuziek. Een solo gitarist bracht een reeks aan oude Amerikaanse songs ten gehore. Geluid was een beetje te hard, maar het meeste hier is ´te´, dus dat hoort erbij. Hij keuvelde er tussendoor wat op los en al met al was het een gezellige boel. Dus Gerard, er is hier een markt voor solo artiesten die gitaar kunnen spelen. Het zingen is maar bijzaak.
Terug op de camping het laatste sprokkelhout opgestookt en we gaan ons opmaken voor de reis morgen naar Kingman, als tussenstop richting Las Vegas. Dat zal weer een totaal andere ervaring worden. Iedereen ligt al een poosje in bed. Het is nu 0.45 uur plaatselijke tijd, morgen zullen we wel weer een uurtje of 5 onderweg zijn, dus ik kap er ook mee.
NB1: Even voor de duidelijkheid: Wees gerust; we gáán vliegen over de GC, maar dat doen we 'logischerwijs' vanaf Las Vegas. Dus even geduld nog.
NB2: Hoi Fam. De Roode (fijn dat jullie allemaal gezond terug zijn gekomen) en Jos&Wilma; leuk dat jullie ons ook volgen.
Vandaag (3 aug) onze laatste dag in Williams. Vanochtend rustig aan gedaan. Om 10.30 op zoek gegaan naar een supermarkt. Even de weg vragen bij een autoservicebedrijf en na wat omzwervingen de Safeway supermarkt gevonden. Het was de grootste super die we tot nu toe hebben aangedaan. Wat een keus! Voor je het weet ligt het karretje weer vol en is het aansluiten bij de kassa. Bleek dat we bij de verkeerde stonden, nl die van max 15 artikelen. Een meneer met 1 watermeloen in zijn hand wees ons daar fijntjes op. Uiteindelijk stonden we in de juiste rij en waren we van $150 af. De creditcard rookt inmiddels. De Schilties stonden bij een andere kassa en werden gewezen op de mogelijkheid member, gratis uiteraard, te worden van de Safeway club, wat blijkbaar een hoop korting op moest leveren. Nadat ook wij de inschrijfkaart ergens vandaan bemachtigd hadden, ging het richting de infobalie. Formuliertje invullen, weer een card erbij en meteen $30 korting contant incasseren. Dat is nog eens een keer boodschappen doen!
Daarna wat eten op de camping en omdat het mooi weer was werd het plan opgevat naar een meer in de buurt te rijden. De campingbaas wist een leuk meertje met een prachtige weg er naar toe. Dat ´in de buurt´ was nogal eufemistisch. Eerst bijna 30 km op de snelweg en vervolgens de negorij in. Geloof niet dat we de kortste route hadden. Al na een paar km was de weg geblokkeerd door een vrachtauto die iets te optimistisch de bocht genomen had, dwars over de weg stond en met de voorwielen in de berm muurvast zat. Geen beweging in te krijgen. Na wat treuzelen pakte Dick de cow bij de hoorns en reed al stuiterend en glijdend achter de wagen langs, door de diepliggende berm. Dat lukte ook nog. Ik had al eerder voorzichtig geopperd misschien beter terug te rijden en een andere route te zoeken, maar kon nu geen kant meer op. Ik moest ook. Gelukkig kwamen wij er ook zonder zichtbare schade lans en we vervolgden onze weg. Al snel ging het asfalt over in gruis en met een spoor van stof achter ons trokken we verder. Alsof we met off road wagens onderweg waren. Na een stuiterende rit (alles piepte en kraakte) kwamen we na ongeveer 20 km bij het einddoel aan, White Horse Lake. Meteen sprong een kampwachter uit de bosjes en vroeg of we wilden overnachten. Dat wilden niet, alleen maar even zwemmen. De laatste tand in ´s mans mond brak spontaan af. Zwemmen?? Nee, nee, dat ging absoluut niet. Iets met bacterien ofzo. Beetje rondkijken mocht, hoefden we zelfs niet voor te betalen. Zo kan het dus ook. Eenmaal uitgestapt leek onze RV wel een terreinwagen die zojuist de koninginnenrit in Parijs Dakar achter de rug had. Ziet er niet uit! Hopelijk krijgen we nog een nachtelijke stortbui, anders moeten we nog gaan schoonmaken ook voor we de RV in gaan leveren. Mooi meertje maar we waren snel uitgekeken. Er vloog nog wel een visarend boven het meer vlak bij ons, maar die wisten Juren en Norman vakkundig de bomen in te jagen door enorme keien in het water te gooien. Ze zijn tenslotte opgegroeid op Fleiola. Na korte tijd zijn we doorgereden naar Williams. Eerst tanken, weer voor meer dan $100. De benzine is hier goedkoop (EUR 0,70), maar wanneer je 1 op 3,5 rijdt, tikt het toch nog lekker door. Vervolgens de auto geparkeerd en door Mainstreet gewandeld. Een en al souvenirwinkels. Williams is een bekende plaats op de al even bekende route 66. Alles staat in het teken van het Oude Westen en Route 66. Je ziet veel bikers en locals die nauw verwant lijken met de leden van ZZ top. We hebben zelfs nog een openbare uitvoering van de plaatselijke toneelvereniging gezien. De straat werd afgezet en de uivoering ging over een gunfight uit 1873. Veel geknal, weinig wol. Maar toch wel leuk om mee te nemen. Aansluitend gegeten (mijn eerste originele ribeye steak van 17 ounce naar binnen gewerkt) op een terras met livemuziek. Een solo gitarist bracht een reeks aan oude Amerikaanse songs ten gehore. Geluid was een beetje te hard, maar het meeste hier is ´te´, dus dat hoort erbij. Hij keuvelde er tussendoor wat op los en al met al was het een gezellige boel. Dus Gerard, er is hier een markt voor solo artiesten die gitaar kunnen spelen. Het zingen is maar bijzaak.
Terug op de camping het laatste sprokkelhout opgestookt en we gaan ons opmaken voor de reis morgen naar Kingman, als tussenstop richting Las Vegas. Dat zal weer een totaal andere ervaring worden. Iedereen ligt al een poosje in bed. Het is nu 0.45 uur plaatselijke tijd, morgen zullen we wel weer een uurtje of 5 onderweg zijn, dus ik kap er ook mee.
NB1: Even voor de duidelijkheid: Wees gerust; we gáán vliegen over de GC, maar dat doen we 'logischerwijs' vanaf Las Vegas. Dus even geduld nog.
NB2: Hoi Fam. De Roode (fijn dat jullie allemaal gezond terug zijn gekomen) en Jos&Wilma; leuk dat jullie ons ook volgen.
-
04 Augustus 2009 - 17:28
Gerard En Yvonne:
Je heb er weer een mooi verhaal van gemaakt Reinier. Inderdaad wie heeft er nou aan route 66 geen "jeugd-" herinneringen. Wij hebben destijds allemaal wel de bekende kick gehad, toch? Voor mij zijn er aan deze legendarische weg dus wel zaken te doen zoals ik lees in je verhaal. Nou da's mooi want ik word hier op de Buitenweg toch wel weer een beetje onrustig, de bekende verhuiskoorts misschien?!. En daar komt bij dat het wel iets heeft als je N.A.W. gegevens zijn: G.J. de Jeu, Route 66, Williams. In iedergeval beter als: Buitenweg 73 Maarssen. Goed te lezen dat alles nog naar wens gaat en dat jullie met volle teugen genieten. Blijf ons vooral voorzien van die prachtige verhalen want dan hebben wij hier in Holland ook volop "reisplezier". Groet aan de whole family and De Schilties.
Gerard & Yvonne -
05 Augustus 2009 - 09:42
Pa:
Reinier wat doe jij een rijervaring op, geweldig,dat zal wel tegenvallen bij terugkomst in ons zonnig Nederland en dan in een simpele volkswagen.
Als wij het goed begrijpen beweegt de politie en controleurs zich in amerika nog op een varken.Dat van die kaart was een goede tip voor je moeder, zij is onmiddelijk na APie H gegaan en ook gevraagd om zo'n kaart en uiteraard meteen om een bedrag van €30,00, maar nee, helaas pindakaas.
Neem die kaart van jullie maar mee, kunnen jullie het hier proberen, Succes naar de volgende bestemming.
Groeten pa en ma. -
05 Augustus 2009 - 12:33
"aunt Miny":
Wat een superreis tot nu toe.heerlijk om door jullie reisverslagen mee te genieten, alsof we erbij zijn, grandioos.Reinier mocht je nog eens van beroep willen veranderen,schrijver lijkt me wel wat.
Groetjes aan allemaal, ook aan jullie medereizigers. zien al weer uit naar het volgende verslag en niet te vergeten de foto's. liefs, Miny en bertus. -
05 Augustus 2009 - 17:54
Diane:
hallo familie, even een paar dagen verzaakt maar ik ben weer helemaal bij.
Het blijft leuk om jullie zo te volgen. Ik ga nu lekker naar buiten want het is nog steeds heerlijk weer. Blijf genieten! -
05 Augustus 2009 - 19:24
Ingrid:
hoi hoi wat onwijs gaaf om jullie reisverslag (met recht een uitgebreid verhaal!!) te lezen, lig af en toe echt dubbel van het lachen(brus kijkt telkens heel gek naar me overigens) en lees ook de mazzeltjes (oa rugtas met belangrijke docu) Lijkt me echt een superreis tot nu toe.
Ben zeer benieuwd naar de volgende belevenissen ;) liefs ing -
06 Augustus 2009 - 01:17
Mamma:
o wat zien jullie veel kun je het allemaal nog opnemen (gelukkig hebben jullie straks de foto,s nog)ik vind het zeer indrukwekkend hoe is het mogelijk dat jullie daar een bekende tegen kwamen we vinden het enig om zo met jullie mee te reizen ook wel handig hoeven we er zelf niet naartoe ha ha de zonsondergang daar was ook wel heel bizonder jongens lieve groeten en kusjes van ons. ik vergeet punten en comma,s, volgende keer let ik er op doeiiii. -
06 Augustus 2009 - 14:01
Ingrid:
oh wat nog wat vergeten erbij te typen....erg leuk ook die songteksten heeeeel toepasselijk!!!!
En een onwijs mooie foto van de Grand Canyon....
liefs ing
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
