Zondag 4 augustus 2019 Chicago

The night Chicago died (Paper Lace, referend aan de tijd van Al Capone) Wij kunnen melden; Chicago got up again in the meantime. Met de Metra trein naar downtown Chicago. Opstappen op Des Plaines en eruit op het eindstation OTC Chicago. Kaartje betalen in de trein en alleen contant afrekenen. Een conducteur met een tiet bankbiljetten op zak waar Al Capone de hik van zou krijgen in de trein naar Chicago. Ergo; Chicago got up again in the meantime. We hadden trouwens geluk dat er een extra trein werd ingezet. De NS zou bussen inzetten, maar hier doen ze dat anders. De eerste trein op ons station zat ram en ramvol. Dorine kwam vanochtend de buurvrouw tegen. Daar hadden ze gisteravond een tuinfeestje gehad. Kennelijk ter ere van dochterlief die geslaagd was en straks naar College gaat. Ze kreeg nog een stukje speciale taart mee. Daarom wisten we ook dat we een drukke trein konden verwachten. Vandaag was de laatste dat van het Lollopolooza festival in de stad. We deden nog een poging om in die eerste trein te stappen en werden bijna onwel door de bierlucht die uit de afgeladen trein met jeugdigen stoomde. Kirsten zat nog in de rolstoel te wachten en toen kwam een conducteur zeggen dat we ook op de volgende, extra trein konden wachten. Die zou er over een paar minuten zijn en daar zou meer plek zijn. Dat klopte idd. Die was nl leeg. De conducteur van die trein zag iemand in een rolstoel en de procedure werd in gang gezet. De lift werd uitgeklapt en toen was het fatsoenlijkheidshalve niet meer zo netjes om gewoon op te staan uit de rolstoel, het trappetje op de trein in te gaan en de rolstoel de trein in te dragen. Zo gaat dat normaal gesproken. Mevrouw bleef dus prinsheerlijk zitten in haar rolstoel en ging met de lift de trein in. We kwamen midden in het centrum aan en we hadden al van onze special trip advisor (TeeGee) begrepen dat we sowieso naar Willis Tower en Al Bundies Fountain zouden moeten. We liepen al meteen tegen Willis Tower aan met een viewdeck op oneindige hoogte. Wachttijd 1,5 uur. We dachten, vergelijkbaar met Rockefeller Centre en dus vooralsnog even links laten liggen. Mochten we morgen nog wat ruimte hebben, kunnen we het altijd nog doen. Volgens de meneer was het morgen op maandag naar verwachting een stuk rustiger. Eerst maar een bakkie koffie bij de Starbucks op de hoek. Daarna sloten we ons aan bij de eindeloze stroom festivalgangers richting millennium park. Daar zouden we The Bean (officieel de Cloud Gate) aantreffen. En ook die Al Bundy fontein (officieel Buckingham fountain). The Bean was best grappig. Een grote koffieboon van roestvrijstalen platen. Aan elkaar gelast en zo gepolijst dat het een grote gladde vorm heeft gekregen. De mooie ronde vormen geven een heel grappig beeld van de directe omgeving. Heeft Beitserij Midden Nederland hier soms de hand in gehad? De architectonische BP bridge naar de andere kant van de straat was, waarschijnlijk vanwege het festival, helaas afgesloten en we moesten via een omweg oversteken. Aan de andere kant struikelden we over een hot dog tentje en omdat het ook al weer 15 uur was moest er gegeten worden. Een paar Chicago hot dogs verorberd en langs de kade van het Lake Michigan in de richting gelopen van het deel van het Millenium Park waar die fontein staat. Wat een enorm meer; nader onderzoek leert dat dit meer 1,5 keer zo groot is als Nederland. Langs vrijwel het hele stuk kade lagen ontelbare jachten te dobberen. De ene nog groter dan de andere. Sommige lagen aan elkaar geketend en vol met feestvierende mensen. We waren bijna aan het eind van het meer en zagen de fontein liggen. Midden tussen feesttenten en achter hekken. Hekken die om het hele park bleken te staan, zo groot was het festivalterrein. Het zou nog meer dan 3 km lopen zijn terug naar het station. Met dat we aan het einde van de kade aankwamen, lag er een boot klaar voor vertrek terug naar het begin, Navi Pier. Daarvandaan konden we overstappen op een andere boot die ons vlakbij het station zou brengen. Snel kaartjes gekocht en we waren nog niet aan boord of hij vertrok al. Heerlijk tochtje over het koele water. Ondanks dat het ‘maar’ 27 graden was, vonden we het toch nog best warm. Overtappen bij de kermis op de Navi Pier en na een mooie tocht door het centrum van Chicago meerden we aan bij het eindpunt. Nog tijd genoeg om op een terrasje nog wat te drinken en daarna gingen we richting station. Hetzelfde treinritje weer terug en aangekomen op station Des Plaines zouden we gaan eten in een tentje dat heette Sugar Bowl. Met oa pancakes. Eindelijk eens wat anders dan burgers, patat en fish en chips. Helaas, tentje serveerde alleen maar lunches en was al om half vijf dichtgegaan. Kwamen we toch weer terecht bij Tap House Grill voor de kennelijk onvermijdelijke burgers, patat en fish en chips. De knoopjes gaan langzamerhand steeds wat moeizamer dicht. Morgen weer een dag Chicago. Niks erg. We vinden het een mooie, schone en erg leuke stad.