Key West, 23 augustus 2012
Blijf op de hoogte en volg Jurgen Dorine Reinier
23 Augustus 2012 | Verenigde Staten, Key West
Onze laatste bestemming voordat we weer in Miami aankomen is Key West. Wat daar precies te doen is, is ons nog niet helemaal duidelijk. Naarmate de dagen vorderen, is de voorbereiding minder en minder. Toch nog heel even in de infokrant gekeken die we elke ochtend onder de deur door geschoven krijgen. Dat geeft een beeld; je kunt er winkelen, winkelen en winkelen. Je kunt ook allerlei excursies boeken, maar die zijn stikduur en als pinguins achter elkaar het standaard programma af te sukkelen, lijkt ons geen goed idee. Aldus stapten we van boord om het plaatsje Key West te bekijken. Nou ja, plaatsje. Het blijkt nog best wel een grote plaats te zijn. Veel winkelstraten (dus dat klopt wel) waarvan één heel lange (Duval Street). Voordat we daar aan toe kwamen, moesten aan boord langs een provisorisch ingerichte ‘immigration’. Die Amerikanen laten niets aan het toeval over; helicopter boven het schip, mannen in zwarte pakken met karabijnen en woest kijkende douaneambtenaren. Paspoort, een ESTA briefje en de seapass en melden om 10.30uur op deck3. Aiai, sir! We mochten allemaal door en als bewijs werd er een gewichtig gaatje in onze seapass gedrukt. Lopen door Key West, voor velen een droom, maar wij hombres vonden niet veel meer dan een paar kilometer winkeltjes. De dames vonden het wel leuk en doken om de haverklap een winkel in. Ik kon tot 4 à 5 keer toe mijn creditcard afgeven. Maar goed dat ik tussentijds het saldo aangevuld heb, want anders hadden ze al die leuke dingetjes (die je bij ons natuurlijk niet kunt kopen) niet kunnen betalen. Wat we ook nog moeten doen, was langs een een of andere boei die aangeeft dat dat punt dichter bij Cuba lag dan bij het vaste land van de VS. Tussentijds nog een paar keer gevraagd en ja, we waren op de goede weg. Duval Street uitlopen, aan het eind naar rechts en daar was het. Bloedverziekend heet en de meesten van ons geloofden die boei wel, maar wanneer je al zover op weg bent, haak je niet meer af. Halverwege nog wat gedronken bij Sloppy Joe’s bar, volgens de overlevering de stamkroeg van Ernest Hemmingway. Leuk ding en goedkoop drinken; $30 ipv $70 die we meestal in de hotels moesten aftikken. Ook nog een Sloppy Joe die met zijn gitaar en zang het aanwezige publiek vermaakte. Uiteindelijk kwamen we bij de boei aan en dat bleek er één te zijn die op de wal stond en waarop inderdaad aangegeven was dat Cuba 90 miles weg was. Lekker belangrijk. Nog in de bloedhitte in de rij staan ook om met het cluppie met boei en al op de foto te gaan. Gauw (nou ja, gauw) terug naar het schip (nog wel wat kopen onderweg natuurlijk) en vermoeid bestelden we onze refill beerbag toen we eenmaal onze vaste stek weer ingenomen hadden op het sundeck. Omdat ik de eerste beerbag betaald had, bestelde Dick de 2e. De waiter kwam terug met dat ding gevuld met 8 blikjes Budweiser en een paar kilo ijsblokjes. De bedoeling is dan dat je bij de bestelling de beerbag meegeeft samen met je seapass. De seapass werkt als een creditcard en je moet dan een bonnetje tekenen voor akkoord. De waiter kwam aan met een gevulde beerbag en met de melding dat hij een andere pas nodig had. De pas van Dick (die hij meegekregen had van Dick), van Mariette, Norman, Stanley en Kirsten bleken allemaal geblokkeerd te zijn. Dat schijnen ze vaker te doen bij mensen die zeggen dat ze de rekening cash af zullen rekenen, maar er niet zo kredietwaardig uitzien. Die moeten dan tussentijds afrekenen. Best logisch als je erover nadenkt. Daarmee was de waiter nog niet gered want moest zijn geld nog hebben. Ik heb toen mijn pasje maar weer gegeven, die uiteraard zonder meer geaccepteerd werd. Maar goed dat we met de laatste dag bezig zijn, want wat als we nóg een week op deze manier door zouden moeten? Niet op te brengen. We moeten vanavond nog wel een strategie bedenken hoe we morgen van boord gaan en wat we aansluitend gaan doen. Met de bus naar het vliegveld? Of niet? En dan met een taxi naar Fort L. waar ons geboekte en betaalde hotel ligt. Het eind van de vakantie komt nu wel erg dichtbij.
-
25 Augustus 2012 - 11:04
Pa En Ma Zaal:
Zaaltjes, Schiltjes
dit zal wel de laatste reactie zijn van ons.
wij hopen dat jullie een goede terugvlucht hebben en kijken alweer uit naar jullie weerziens.
Wij willen jullie bedanken voor het mee laten leven van jullie vacantie. De spanning is wel opgevoerd naar het laatste station, de cruise.
Wij hebben van de verslagen genoten en wensen jullie een goede vlucht.
De lopende rekening kunnen weer bijgewerkt worden en de berichten van de credit card komen van zelf binnen.
Gezien de verslagen zou ik maar niet de balans opmaken want uit gegeven is uitgegeven en nu maar gaan beunhazen om bij te spijkeren. Dick ik weet nog een goede kracht, wat dacht je aan Reinier een persoon met gouden rechterhanden.
Groetjes pa en ma, oma en opa en voor de Schiltes fam. Zaal. -
25 Augustus 2012 - 14:54
Gerard En Yvonne:
Blij weer een bericht te lezen, wat ons betreft. Wat jullie betreft ligt dat waarschijnlijk iets anders, want dit bericht betekent voor jullie: bijna einde reis.
Het is weer een mooi verhaal met toch wel weer erg veel nadruk op de creditcard. Tussen de regels door lees ik ook erg veel financiële druk op dezelfde creditcard.
Maar ja Rienier, wat wil je........ met de dames op stap in één van de duurste en voor dames leukste straten van de wereld, DUVAL STREET.
Als je met de dames in zo'n straat loopt kun je er op rekenen dat je de bestedingsruimte op je creditcard tot aan de limiet moet verhogen.
Leuk detail is dat Glenn Frey van "The Eagles", jouw zeker bekend, hier een mooi liedje over geschreven heeft onder de werktitel "The Creditcard Song".
Uiteindelijk bleek dat de platenmaatschappij van The Eagles deze titel niet zo zag zitten en uiteindelijk hebben de heren van The Eagles de titel gewijzigd in "Take It To The Limit", wat denk ik heel erg van toepassing is op jouw creditcard.
Uiteindelijk hebben de heren van The Eagles met deze song wereldwijd een hit gehad en is het voor hun niet zo belangrijk meer hoe hoog de limiet op de creditcard is. Voor jouw zal deze vlieger denk ik (nog) niet opgaan. Maar wie weet, schrijverstalent heb je al dus je hoeft je alleen maar een beetje te concentreren op jouw muzikale capaciteiten.
For the record en voor jou hieronder de tekst van de uiteindelijke wereldhit van The Eagles.
TAKE IT TO THE LIMIT
THE EAGLES
All alone at the end of the evening
And the bright lights have faded to blue
I was thinking 'bout a woman who might have
Loved me and I never knew
You know I've always been a dreamer
(spent my life running 'round)
And it's so hard to change
(Can't seem to settle down)
But the dreams I've seen lately
Keep on turning out and burning out
And turning out the same
So put me on a highway
And show me a sign
And take it to the limit one more time
You can spend all your time making money
You can spend all your love making time
If it all fell to pieces tomorrow
Would you still be mine?
And when you're looking for your freedom
(Nobody seems to care)
And you can't find the door
(Can't find it anywhere)
When there's nothing to believe in
Still you're coming back, you're running back,
your come'n back for more
So put me on a highway
And show me a sign
And take it to the limit one more time
Take it to the limit
Take it to the limit
Take it to the limit one more time
Wij wensen jullie een heel goeie terugvlucht en hopen dat we elkaar weer in levende lijve spreken hier in Maarssen een dezer dagen.
Wij willen jullie heel erg bedanken voor alle mooie belevenissen uit Florida, het was een waar genoegen om op deze manier deelgenoot te zijn van jullie vakantie.
Voor ons was het weer een voorrecht om op ons eigen manier te kunnen reageren op jullie prachtige verhalen.
Dit was voor deze reis onze laatste "Krabbel".
Gerard en Yvonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
