Daytona Beach, 10 augustus 2012
Blijf op de hoogte en volg Jurgen Dorine Reinier
11 Augustus 2012 | Verenigde Staten, Saint Augustine
Vanochtend hadden we ontbijt in het hotel. De meeste hotels zijn daar niet op ingericht, maar gelukkig vanochtend wel. Alhoewel; de mevrouw die ons bediende, begon de standaardriedel op te dreunen die hoorde bij een ontbijt van $14,99. PP. Hoho! We hebben er al voor betaald, hoor. Heeft u daar een bon voor? Een bon? We hebben alleen een boekingsbevestiging. Of we die konden laten zien. Grrrr!!#^% Dorine is toen maar even ‘naar voren’ gelopen en een telefoontje daarvandaan richting die mevrouw en we konden eten. Bent u er nog?
Na dit omstandige ontbijt (lekker trouwens, hoor. Die muffins) eerst de tank vullen. Het piepje was afgegaan en we moesten toch weer heel wat km’s afleggen. Ruim 18 gallons voor $67,00. Benzine kost niet veel hier, maar het verbruik ligt - ondanks de inmiddels ingeschakelde economy stand - nog onder de 1 op 6. Voordat we aan onze strandrace konden beginnen moest de heer Schilt eerst nog wat EUR uit een geheim vakje in de veelbesproken shagbaal omwisselen in $’s. Bij de Bank of America zou dat moeten lukken. Dat had toch nog heel wat voeten in de aarde. Ten eerste zagen die mensen daar voor het eerst EURO’s en wie ging garanderen dat ze hier niet te maken hadden met een valsemunter die in de binnenlanden van Amerika zijn foute handel probeerde om te wisselen? Rijbewijs als identiteitsbewijs was niet voldoende. Paspoorten moesten erbij komen. De spanning liep op in het kantoor want het ging om serieus geld, uiteraard. Een paar commerciële dames waren dat station allang gepasseerd en zagen in Dick een gefortuneerde nieuwe klant. Zeker met zo’n naam!! Een beetje aanpappen met deze kennelijk buitengewoon gefortuneerd exotische klant en je rijdt zomaar rond in een Ferrari Testarossa 365 GTS/4 (replica). Formulieren werden aangesleept om een rekening te openen en allerlei aanbiedingen werden al geroutineerd opgesomd. Op de één of andere wijze wist Dick de dames ervan te overtuigen dat hij toch echt slechts op doorreis was en daarmee dropen ze teleurgesteld af. Ik dacht heel even ook bij Dick een lichte teleurstelling te bespeuren, maar dat moet gezichtsbedrog zijn geweest.
Op naar de strandrace. Ik had het in het hotel nog even nagevraagd, maar er waren diverse ingangen waar je het strand op kon rijden. Dat klopte inderdaad, maar voordat we echt gas konden geven (want huurauto, dus who cares) moesten we eerst nog langs een soort tolpoort. De wat oudere dame dreunde haar zegje op en moest dat voor mij nog eens herhalen. “$5 entree, zo meteen rechtsaf, raampjes vd auto naar beneden en maximaal 10km per uur.” What!!? 10km/h? Kom op, hé; is this Daytona?? Aldus sukkelden we het strand af in tempo 0. Heeft toch wel wat, hoor. Een stuk platgereden strand waar je met de auto overheen rijdt, de wagen ergens rechts van deze weg parkeert, de strandspullen uitlaadt en lekker een dagje op het strand liggen. Waar zie je dat nog meer? Nog even uitgestapt om een paar foto’s te maken, maar het was al stikheet dus maar snel in de airconditioned grand caravan en richting International Speedway. Dit was niet zo heel ver weg en het was er al helemaal niet druk. De auto’s geparkeerd en via het visiter centre konden we een deel van de immense tribune op. We hadden vanaf de bovenste rij een prachtig overzicht over het gigantische circuit. Het is een oval en voor ongeveer 1/3 geflankeerd door enorme onoverdekte tribunes. Een paar foto’s en filmpies verder hadden we het wel gezien en hebben de 30 minuten rondtour met een treintje maar gelaten voor wat het is. Ingestapt en op naar het Holiday Inn in St. Augustine (het oudste stadje van Amerika).
De rest van de middag hebben we bij het zwembadje doorgebracht. Eerder vandaag hebben we nog een grote Target supermarkt bezocht waar Jurgen had een smijtballetje ons mandje ingesmokkeld had. Dat smijtballetje zorgde er traditiegetrouw voor dat we in no-time het zwembad voor onszelf hadden. We kregen nog een stukje mee van een onweersbui en dat was het sein om ons te gaan omkleden en klaar te maken voor de wandeling het stadje St Augustine in om bij het Grill House te gaan eten. Andermaal het resultaat van een stukje internet research van Dorine: betaalbaar, maar goed eten. Wederom was het een schot in de roos. Nadat we eerst een stukje door het gezellige centrum van het plaatsje gelopen hadden, vonden we het restaurant op nr 3. Aha-erlebnis: shabby aandoend tentje, maar het eten was buitengewoon lekker en betaalbaar. We kijken elke dag meer uit naar de tip van de dag van Dorine.
Het merkwaardige van dit hotel is dat ze dan weliswaar een ontbijt en diner serveren, maar dat je er verder en tussendoor niets kan kopen. Geen biertje bij het zwembad en geen wijntje als afzakkertje. Nada. Een sfeerloos geheel. Je ziet de andere gasten dan ook her en der in het hotel hun zelf meegebrachte drankjes nuttigen. Raar. De door Stan de man in een supermarkt gehaalde wijn werd geopend met een kurkentrekker die één van de andere gasten (bekend met de local rules, kennelijk) ons ter beschikking stelde. De bierflesjes waren voorzien van een twist dop. Dus de mannen hadden geen hulp van buitenaf nodig.
Morgen doen we een segwaytour door St Augustine. Let’s wait and see. Goodnight!!
NB: Bedankt voor jullie reacties tot zover. Erg leuk om te lezen hoe jullie met ons meereizen!! De één nog niet uitgebreider dan de ander. We kijken er steeds weer naar uit, al kunnen we de stammenstrijd met de Schilties nog niet winnen. Alhoewel; het is maar hoe je het bekijkt. Zij kijken naar kwantiteit, wij meer naar kwaliteit… (geintje, want wij volgen de Schilties site ook op de voet en met plezier)
Na dit omstandige ontbijt (lekker trouwens, hoor. Die muffins) eerst de tank vullen. Het piepje was afgegaan en we moesten toch weer heel wat km’s afleggen. Ruim 18 gallons voor $67,00. Benzine kost niet veel hier, maar het verbruik ligt - ondanks de inmiddels ingeschakelde economy stand - nog onder de 1 op 6. Voordat we aan onze strandrace konden beginnen moest de heer Schilt eerst nog wat EUR uit een geheim vakje in de veelbesproken shagbaal omwisselen in $’s. Bij de Bank of America zou dat moeten lukken. Dat had toch nog heel wat voeten in de aarde. Ten eerste zagen die mensen daar voor het eerst EURO’s en wie ging garanderen dat ze hier niet te maken hadden met een valsemunter die in de binnenlanden van Amerika zijn foute handel probeerde om te wisselen? Rijbewijs als identiteitsbewijs was niet voldoende. Paspoorten moesten erbij komen. De spanning liep op in het kantoor want het ging om serieus geld, uiteraard. Een paar commerciële dames waren dat station allang gepasseerd en zagen in Dick een gefortuneerde nieuwe klant. Zeker met zo’n naam!! Een beetje aanpappen met deze kennelijk buitengewoon gefortuneerd exotische klant en je rijdt zomaar rond in een Ferrari Testarossa 365 GTS/4 (replica). Formulieren werden aangesleept om een rekening te openen en allerlei aanbiedingen werden al geroutineerd opgesomd. Op de één of andere wijze wist Dick de dames ervan te overtuigen dat hij toch echt slechts op doorreis was en daarmee dropen ze teleurgesteld af. Ik dacht heel even ook bij Dick een lichte teleurstelling te bespeuren, maar dat moet gezichtsbedrog zijn geweest.
Op naar de strandrace. Ik had het in het hotel nog even nagevraagd, maar er waren diverse ingangen waar je het strand op kon rijden. Dat klopte inderdaad, maar voordat we echt gas konden geven (want huurauto, dus who cares) moesten we eerst nog langs een soort tolpoort. De wat oudere dame dreunde haar zegje op en moest dat voor mij nog eens herhalen. “$5 entree, zo meteen rechtsaf, raampjes vd auto naar beneden en maximaal 10km per uur.” What!!? 10km/h? Kom op, hé; is this Daytona?? Aldus sukkelden we het strand af in tempo 0. Heeft toch wel wat, hoor. Een stuk platgereden strand waar je met de auto overheen rijdt, de wagen ergens rechts van deze weg parkeert, de strandspullen uitlaadt en lekker een dagje op het strand liggen. Waar zie je dat nog meer? Nog even uitgestapt om een paar foto’s te maken, maar het was al stikheet dus maar snel in de airconditioned grand caravan en richting International Speedway. Dit was niet zo heel ver weg en het was er al helemaal niet druk. De auto’s geparkeerd en via het visiter centre konden we een deel van de immense tribune op. We hadden vanaf de bovenste rij een prachtig overzicht over het gigantische circuit. Het is een oval en voor ongeveer 1/3 geflankeerd door enorme onoverdekte tribunes. Een paar foto’s en filmpies verder hadden we het wel gezien en hebben de 30 minuten rondtour met een treintje maar gelaten voor wat het is. Ingestapt en op naar het Holiday Inn in St. Augustine (het oudste stadje van Amerika).
De rest van de middag hebben we bij het zwembadje doorgebracht. Eerder vandaag hebben we nog een grote Target supermarkt bezocht waar Jurgen had een smijtballetje ons mandje ingesmokkeld had. Dat smijtballetje zorgde er traditiegetrouw voor dat we in no-time het zwembad voor onszelf hadden. We kregen nog een stukje mee van een onweersbui en dat was het sein om ons te gaan omkleden en klaar te maken voor de wandeling het stadje St Augustine in om bij het Grill House te gaan eten. Andermaal het resultaat van een stukje internet research van Dorine: betaalbaar, maar goed eten. Wederom was het een schot in de roos. Nadat we eerst een stukje door het gezellige centrum van het plaatsje gelopen hadden, vonden we het restaurant op nr 3. Aha-erlebnis: shabby aandoend tentje, maar het eten was buitengewoon lekker en betaalbaar. We kijken elke dag meer uit naar de tip van de dag van Dorine.
Het merkwaardige van dit hotel is dat ze dan weliswaar een ontbijt en diner serveren, maar dat je er verder en tussendoor niets kan kopen. Geen biertje bij het zwembad en geen wijntje als afzakkertje. Nada. Een sfeerloos geheel. Je ziet de andere gasten dan ook her en der in het hotel hun zelf meegebrachte drankjes nuttigen. Raar. De door Stan de man in een supermarkt gehaalde wijn werd geopend met een kurkentrekker die één van de andere gasten (bekend met de local rules, kennelijk) ons ter beschikking stelde. De bierflesjes waren voorzien van een twist dop. Dus de mannen hadden geen hulp van buitenaf nodig.
Morgen doen we een segwaytour door St Augustine. Let’s wait and see. Goodnight!!
NB: Bedankt voor jullie reacties tot zover. Erg leuk om te lezen hoe jullie met ons meereizen!! De één nog niet uitgebreider dan de ander. We kijken er steeds weer naar uit, al kunnen we de stammenstrijd met de Schilties nog niet winnen. Alhoewel; het is maar hoe je het bekijkt. Zij kijken naar kwantiteit, wij meer naar kwaliteit… (geintje, want wij volgen de Schilties site ook op de voet en met plezier)
-
11 Augustus 2012 - 17:21
Diane:
Hallo familie overver. Het is weer erg leuk om op deze manier met jullie mee te reizen. Ik herken wat verhalen over wat jullie zien en doen want ik ben er jaren terug ook geweest, dat is erg grappig. We komen op deze manier aardig in een vakantiestemming maar moeten nog even wachten tot 22 augustus. Blijf veel beleven want dan is er veel te schrijven en voor ons veel te lachen. Geniet enorm! Groetjes van je (schoon) zus en tante. -
11 Augustus 2012 - 19:01
Pa En Ma Zaal:
Lieve mensen.
Het bericht nog niet gelezen, maar toch nu al een reactie van mij, ma zaal heeft gisteren al gereageerd.
Ja, vacantiegangers, jullie vergeten één ding. wij moeten de gehele dag werken, in de vooravond en tot laat in de avond moeten wij naar de os kijken, in de nacht moeten wij slapen, onze wegen gaan niet over rozen. Tussendoor wordt jullie berichten uiteraard gelezen.
Nu is het, dat als verslagen volledig zijn en er geen vragen zijn, zal er niet altijd worden gereageerd.
Na het lezen van de columns, die zeer uitgebreid, humoritisch en duidelijk zijn, zodat als je na het lezen je ogen dicht doet de gehele reis meemaakt, zonder dat je ooit bent geweest.
En het is toch ook niet leuk, als op ieder verslag wordt gereageerd met, geweldig, fantatisch, wat leuk,
dan komt dit toch overdreven voor en ga je misschien ook nog naast je schoenen lopen, nee dat willen de zaaltjes Nieuwleusen voorkomen.
Reinier wat een geweldig wegkenner ben je toch, alles volgens de kaart en die tweede hands tomtom van de schiltjes als alternatief, geweldig, maar ja, jij met al je ervaring naar het buitenland, daar kan mijnheer Schilt niet aantippen. Niet vergeten de fantatisch kennis van zaken van de reisleider, Dorine, mag ook niet vergeten worden, dit wordt toch regelmatig aangehaald. Laat de schiltjes dan maar meer aandacht krijgen maar jullie worden door ons niet vergeten. Een columnnist van een grote krant, de heer Smalhout, krijgt ook maar sporisch reactie op zijn stukken, het geen betekent dat hij het zeer doet doet, daar kunnen de zaaltjes zich mee vergelijken.
In de grootste krant van Nederland stond een advertentie:
Gezocht voor onze reiskrant een colmnnist, de eisen zijn:
Hij moet humoritisch zijn, een leugen om best wil mag, moet de talen goed spreken.
Salaris hoogte geen bezwaar, wij betalen altijd meer dan je huidige werkgever. Een benoeming voor onbepaalde tijd.
Ik dacht meteen aan jou Rein, maar jij zal we niet voldoen aan de eisen, liegen, wat doet jij natuurlijk nooit.
Wat een geweldige mogelijk benutten jullie, iedere dag een verslag, bij terugkomst is het alleen nog maar napraten want wij zijn volledig op de hoogte. Ik kan en ken dit niet.
Wij ouderen onthouden alles tijdens de vacantie en vinden het dan ook fijn om jullie het allemaal te vertellen en natuurlijk vinden jullie het fijn om onze verhalen aan te horen en denken jullie dan nooit stop nu maar, neen, pa, ma ga door wij hangen aan jullie lippen. Geweldig om dit zo mee te maken.
Groot artikel in de krant, in Amerika wordt een standbeeld opgericht voor de zaaltjes en de schiltjes.
En waarom, zij hebben de economie van Amerika gered, door een fantasche hoge financële bijdrage aan het land.
De lopende rekeningen, van zowel ouders als van kids zullen wel leeg zijn na terugkomst maar geeft niets als het land maar is gered.
Gevolg bij terugkomst in ons landje weer sparen, niets uitgeven en een volgend jaar weer een land in fi"naciële nood redden, b.v. Italië, uiteraard met de schiltjes want die kunnen jullie niet missen.
Ook wij zijn tijdens de verkeringstijd, verlovingstijd, huwelijk met kinderen, 25 jaar met de van mils op vacantie geweest en ook altijd gezellig, dus jullie hebben nog lange tijd te goed.
Maar alle gekheid op een stokje de verslagen zijn werkelijk geweldig, blijven jullie doorgaan.
Concluderend hebben jullie een fantastisch, bezienswaardige, goed gehumorerende families week gehad, uit Nieuwleusen worden jullie alle negen ook voor de rest van de vacantie een fijne tijd toegewenst. Maar zullen blij zijn, als jullie weer heelhuids weer terug zijn in ons kikkerlandje Nederland.
De hartelijk groeten uit Nieuwleusen. Doei
PS, maken jullie een afdruk van deze verslagen, ik ben deerste vijf kwijt, wie wil deze alsnog naar mij doorsturen.
-
13 Augustus 2012 - 21:45
Gerard En Yvonne:
Lieve "ZAALTIES", luister, we moeten eventjes serieus worden. Zoals jullie wellicht nog wel weten hebben wij alleen nog maar baanpermissie op ons golfcluppie. Jullie zijn nu al weer een jaar gediplomeerde spelers met de nodige handicaps.... dat dan weer wel.
Het halen van het GVB diploma is sinds 1 juli jl niet meer nodig. Wel zoeken wij nog twee "gediplomeerde spelers" die ons 1x begeleiden op de baan en ons "doen en laten" op de baan eventjes goedkeuren.
Hier willen wij jullie voor uitnodigen. Tussen de regels door lezen wij in jullie verhalen dat jullie de Amerikaanse economie een giga financiële positieve injectie aan het geven zijn, maar toch een klein vraagje onzerzijds:
Willen jullie svp een paar pegeltjes overhouden om na jullie reis 2x greenfee te betalen zodat wij onder juliie toezicht ook gediplomeerd golfspelers gaan worden op korte termijn.
Voor de rest maar genieten daar in The States en vooral op Daytona Beach want genieten kan je daar zeker als ik onderstaande tekst moet geloven.
I had the sun in my eyes, the sand in my shoes.
Who could ask for more?
There's no other place I'd rather be than right here at the shore.
Girls and cars and girls and fun, hot pizza from the kitchen.
Daytona beach, Daytona fun, this town is really bitchin'.
Let's go to where the girls are.
Let's go where dreams are made.
Let's go where the sunshine's all year around.
And it's always four to one.
Daytona beach, Daytona fun.
Daytona beach, Daytona sun.
Daytona, F.L.A., Daytona, U.S.A.
Daytona, Daytona, Daytona fun.
groet en tot volgende "Krabbel"
Gerard en Yvonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
