Crystal River, 14 augustus 2012
Blijf op de hoogte en volg Jurgen Dorine Reinier
15 Augustus 2012 | Verenigde Staten, Crystal River
Wekker om 05.30 en die ging gelukkig trouw af. Wanneer je eenmaal op bent, valt het wel mee al was het nog aardedonker. Nog even snel een paar ‘bruine’ boterhammen met kaas (zo zout als de neten) gegeten en daar gingen we. Iets later dan gepland, maar we waren toch redelijk op tijd bij het vertrekput: Birds Underwater heet de organisatie die dit werk al 25 jaar doet. We meldden ons aan en kregen allereerst formulieren voor onze neus die moesten worden ingevuld en een instructiefilm. Vervolgens kregen we een wetsuit aangemeten en zwemvliezen. De snorkelsets hadden we zelf bij ons, want die mondstukken van die huursetjes zijn overwegend al behoorlijk afgekloven door eerdere gebruikers. Brrrr. Eenmaal met alle toeters en bellen uitgerust gingen we aan boord. We zaten er met 7 van onze ‘party’ (Mariëtte en Kirsten bleven in het hotel) en nog een ander NL-stel, wat ongeveer dezelfde rondreis bleek te doen als wij maar dan in omgekeerde volgorde. De zoektocht naar de Manatees kon beginnen. Een zoektocht werd het. In tegenstelling tot de veel betere periode hiervoor in de maanden december t/m maart (dan ‘scoren’ ze soms vele honderden beesten per keer). Het leek wel een beetje op de game drives die wij in Kenia op safari deden. Rondtoeren en turen of je ergens iets zal. Bellen in het water betekent grazende manatees, soms zie je een snuit van zo’n beest boven water wanneer hij/zij eens in de zoveel minuten adem moet halen. Ook zie je af en toe een staart (grote platte plaat) boven het water uitkomen. Dee eerste die we zagen was een jong beets die in de buurt van de boo bleef, maar ook af en toe weer wegzwom; curious en spooky aldus de kapitein. We gingen te water en iedereen heeft wel een glimp (of meer) kunnen zien. Het water was veelal troebel. We hoorden later van inlanders dat vroeger het water het gehele jaar helder was, maar met de toegenomen bebouwing en waterrecreatie is het water in de zomer troebel en alleen nog in de winter helder. Hield dus in dat wanneer je dat beest zag, die ook meteen heel vlakbij was. Het zijn grazers en geen vleeseters, dus de mens loopt geen gevaar. Maar ik zag toch af en toe wel dat iemand wat sneller met de zwemvliezen in de weer was wanneer dat beest te dicht in de buurt kwam. Nee, ik heb het niet over Dick, Die kwam daar in het begin nog niet aan toe. Hij was namelijk bezig met overleven. Het bleek dat het snorkelen, waarbij de neus in de snorkel zit en dus niet in de ademhaling gebruikt kan worden, nog niet zo eenvoudig is. Wanneer je tóch door je neus gaat ademen trek je jezelf ongeveer vacuüm en stik je de moord. Vraag het maar aan Dick hoe dit voelt. Later ging dit beter en trok hij enthousiast ten strijde om dit ook aan de eerste de beste manatee te laten zien. Die bleek daar maar matig in geïnteresseerd te zijn en bij de 3e tewaterlating zagen we heel goed waarom. Ze grazen nl vrijwel onophoudelijk de bodem af en komen slechts af en toe boven om te ademen. Ze laten zich daarbij niet afleiden door een groepje NL’ers die wild watertrappelend komen kijken hoe hij dat doet. De kapitein, die zelf ook mee in het water ging en filmopnamen maakte van manatee en mens, legde keer op keer uit dat we nice and easy moesten zwemmen – eigenlijk meer dobberen – maar zeg dat maar eens tegen de Schilties. Het zal nog enige tijd duren voordat de stuk 4 of manatees die met ons te maken hebben gehad van hun posttraumatisch stresssyndroom af zijn. Kan overigens ook te maken hebben met de manier van praten van Kapitein Jack (de andere boot werd begeleid door kapitein Diane; lekker stel Jack and Diane. Is het niet, Gerard?) Jack deed dit werk al 25 jaar en we kregen meer en meer de indruk dat hij kon communiceren met de manatees. Hij sprak en uitte zich in ieder geval wel zo; hij maakte bijgeluiden die misschien niet voor een iedere meteen duidelijk waren. Dus in de tijd dat we wat wezenloos naar stilstaand water zaten te koekeloeren, was dat wel vermakelijk. We hebben ook nog even gesnorkeld in de springs van de Crystal River; een heel helder gedeelte waarin het in de winterperiode krioelt van de manatees. Nu niet; we hebben een paar vissen gescoord en gingen aan boord voor een laatste ‘game drive’. De trip duurde ongeveer 3 uur in totaal, we hadden dus nog iets van 20 minuten. Zowaar zagen we er nog één heel dichtbij, maar op een enkeling na ging niemand meer te water. Al was het alleen maar om zo stil mogelijk te zitten omdat menig blaas geleegd moest worden. De suggestie om het eens even lekker van je af te laten lopen in zo’n wetsuit sprak niemand van de behoeftigen echt aan. En al helemaal niet het idee dat voorgangers hiermee misschien wat minder moeite mee hebben gehad…
Om een uur of elf waren we weer aangemeerd en konden de blazen regulier geleegd worden. Na een kwartiertje was de film klaar en gekopieerd en voor EUR35 waren we eigenaar van één dvd met de wonderlijke ervaringen met het zwemmen met manatees. Leuk!
Snel terug naar het hotel gereden en Mariëtte en Kirsten opgepikt. Dicht in de buurt was een gelegenheid (Granny’s) waar ontbijt en lunch werd verkocht en daar gingen we – toch aardig uitgehongerd – maar eens kijken. Weer zo’n typisch Amerikaanse uitspanning. Veel (heel erg) dikken Amerikanen die daar een lunch naar binnen werk, niet te geloven. Alle porties zijn overigens ook groot en veel gezonds zit er niet bij. Maar na zo’n ochtendprogramma had iedereen wel zin in wat extra’s.
’s Middags hadden we niet echt iets op het programma, maar aangezien wel in een Golf-resort zitten, zijn Jurgen en ik naar de overkant van de straat gelopen om te vragen naar mogelijkheden. Die zijn er uiteraard, ze hadden toch niets te doen en konden wel wat omzet gebruiken. Een uur later stonden we daar vergezeld van Dick, Stanley en Norman met 3 buggies, 5 sets stokken, 2 dozen ballen, 2 zakjes tees, gympen, sneakers aan en een dikke 30 graden op de teller. We hebben de kortere 9-holes baan gedaan met zijn vijven. Erg gezellig en leuk om de Schilties kennis te laten maken met de golfsport. Stanley was niet zo enthousiast (hij zou er misschien ooit eens aan beginnen wanneer hij een jaar of 60 is), Norman heeft zeker aanleg en Dick is vooral enthousiast. Vaak lukte het best aardig, maar soms wat minder. Elk golfer kent dat wel, je wil die bal een ros geven en dan komt hij maar 10 meter verder. En dat een paar keer achtereen. De frustratie neemt dan toe en Dick dacht met de ultieme slag het verloren geraakte terrein goed te maken. Weer ging die bal maar een paar meter verder, maar de golfclub vloog uit zijn toch niet geringe knuisten en overbrugde een afstand van een meter of 40. Clubsmijten heeft wellicht iets weg van doppindaschilsmijten, ook al zo’n onderdeel waar hij goed in is. Maar, ik zeg; een paar lessen en Dick en Norman zijn meer op de golfbaan te vinden dan op of langs het voetbalveld.
Pas tegen 19.0uur waren we terug van de golfbaan en na enige verkoeling met nog een paar baantjes in het zwembad te hebben ondergaan, zijn we maar weer naar Cody’s gereden. Inmiddels geroutineerd al schillenwerpend, hebben we onze magen weer meer dan gevuld en zijn moe gestreden na een lange maar wederom leuke dag ons bed ingedoken.
Om een uur of elf waren we weer aangemeerd en konden de blazen regulier geleegd worden. Na een kwartiertje was de film klaar en gekopieerd en voor EUR35 waren we eigenaar van één dvd met de wonderlijke ervaringen met het zwemmen met manatees. Leuk!
Snel terug naar het hotel gereden en Mariëtte en Kirsten opgepikt. Dicht in de buurt was een gelegenheid (Granny’s) waar ontbijt en lunch werd verkocht en daar gingen we – toch aardig uitgehongerd – maar eens kijken. Weer zo’n typisch Amerikaanse uitspanning. Veel (heel erg) dikken Amerikanen die daar een lunch naar binnen werk, niet te geloven. Alle porties zijn overigens ook groot en veel gezonds zit er niet bij. Maar na zo’n ochtendprogramma had iedereen wel zin in wat extra’s.
’s Middags hadden we niet echt iets op het programma, maar aangezien wel in een Golf-resort zitten, zijn Jurgen en ik naar de overkant van de straat gelopen om te vragen naar mogelijkheden. Die zijn er uiteraard, ze hadden toch niets te doen en konden wel wat omzet gebruiken. Een uur later stonden we daar vergezeld van Dick, Stanley en Norman met 3 buggies, 5 sets stokken, 2 dozen ballen, 2 zakjes tees, gympen, sneakers aan en een dikke 30 graden op de teller. We hebben de kortere 9-holes baan gedaan met zijn vijven. Erg gezellig en leuk om de Schilties kennis te laten maken met de golfsport. Stanley was niet zo enthousiast (hij zou er misschien ooit eens aan beginnen wanneer hij een jaar of 60 is), Norman heeft zeker aanleg en Dick is vooral enthousiast. Vaak lukte het best aardig, maar soms wat minder. Elk golfer kent dat wel, je wil die bal een ros geven en dan komt hij maar 10 meter verder. En dat een paar keer achtereen. De frustratie neemt dan toe en Dick dacht met de ultieme slag het verloren geraakte terrein goed te maken. Weer ging die bal maar een paar meter verder, maar de golfclub vloog uit zijn toch niet geringe knuisten en overbrugde een afstand van een meter of 40. Clubsmijten heeft wellicht iets weg van doppindaschilsmijten, ook al zo’n onderdeel waar hij goed in is. Maar, ik zeg; een paar lessen en Dick en Norman zijn meer op de golfbaan te vinden dan op of langs het voetbalveld.
Pas tegen 19.0uur waren we terug van de golfbaan en na enige verkoeling met nog een paar baantjes in het zwembad te hebben ondergaan, zijn we maar weer naar Cody’s gereden. Inmiddels geroutineerd al schillenwerpend, hebben we onze magen weer meer dan gevuld en zijn moe gestreden na een lange maar wederom leuke dag ons bed ingedoken.
-
15 Augustus 2012 - 15:26
Ingrid:
Reinier, allereerst mijn complimenten!!!
Een hele dag met dames in een shopping mall....(13aug)
Er zijn maar weinig van het manlijke soort die dit kunnen hahahaha..
En...na het verhaal van 14 aug te hebben gelezen (ja ik ben blond) heb ik
gegoogled wat voor n beest jullie gespot zouden kunnen hebben...
Come swim with the West Indian Manatee at Crystal River Manatee Tour & Dive! Our captains’ knowledge, experience and enthusiasm is so infectious that our clients return several times each year and year after year, bringing other family members and friends to meet the endangered West Indian Manatee!
Dussss next time hahahah...
groetjes en enjoy!
Ingrid -
15 Augustus 2012 - 17:15
De Bewoner Van De Wilhelminalaan 9:
15 augustus 2012, 17.00 uur nederlandse tijd.
Luitjes.
Nog steeds zeer spannend en leuk om de verhalen te lezen. Maar over het snorkelen van Dick hoef je niet lacherig over te doen, die stumpert, hij had wel kunnen verzuipen en dan. Die jongen kan nu eenmaal niet beter, wees blij dat hij nog kan zwemmem. Maar in troebel water kan je toch geen onderscheid maken tussen en maltees, manatees of een oliefant.
Zaaltjes dus bij de volgende verjaardag geen pinda's meer op tafel, maar goed als de schiltjes dan maar niet beginnen met eieren gooien, maar zoveel verstand brengen jullie ze zeker bij.
Ook hier een hittegolf, wat een een geklaag nu alweer, het is weer niet goed, maar ik ben tevreden.
Reinier zeg eens eerlijk, heb je niet moedwillig die sleutels in de andere auto gelaten, hield het winkelen teminste ook op, alle smoezen zijn reeds bedacht, maar deze is nieuw.
Wat zullen jullie je verheugen om in eigen huis weer zelf een ontbijt te kunnen maken, staande aan het aanrecht en vlug naar het werk, och je kunt dan wel bedenken wat je leuker vindt,
Als jullie straks met de cruise gaan kunnen jullie naast de boot gaan snorkelen, moet je kijken wat een bekijks gaat krijgen, maar wel jullie verdelen aan twee kanten, anders gaat de boot onderuit.
jongens veel plezier en tot een volgende keer, trouwens was het een goedkope dag, ik heb niets gelezen over hoge uitgaven of zijn jullie hieraan gewens.
Groetjes van pa, opa zaal, moeders zal zelf reageren.
Doei.
-
15 Augustus 2012 - 18:04
Gerard En Yvonne:
Reinier inderdaad een inkoppertje en ik zal 'm scoren ook!!!!!!
John Mellencamp, ook bekend onder de namen Johnny Cougar, John Cougar, en John Cougar Mellencamp, (Seymour (Indiana), 7 oktober 1951) is een Amerikaanse rockmuzikant. Hij heeft wereldwijd meer dan 40 miljoen albums verkocht. Enkele van zijn bekendere albums zijn "American Fool" uit 1982, "Scarecrow" uit 1985 en "The Lonesome Jubilee" uit 1987.
En dan natuurlijk zijn hit: Jack and Diane, welke vanaf 27-11-1982 twee weken in Nederlandse Top 40 stond met als hoogste notering nr. 31.
Toch niet de eerste de beste lijkt me zo. Het is natuurlijk wel weer een beetje jammer dat zo'n stelletje vreemde captains de naam van zo'n wereldhit te grabbel gooien en dus misbruiken.
For the record hieronder the lirics van dit mooie deuntje:
JACK and DIANE
Songwriter: John Mellecamp
Little ditty about Jack and Diane
2 American kids growin up in the heartland
Jackie gonna be a football star
Diane debutante backseat of Jacky's car
Suckin' on chili dog outside the Tastee Freeze
Diane's sittin' on Jacky's lap
He's got his hand between her knees
Jacky say "Hey Diane lets run off
Hind a shady tree"
Dribble off those Bobby Brooks
Let me do what I please.
Jacky Say uh
Oh yeah life goes on
Long after the thrill of livin is gone
Oh yeah life goes on
Long after the thrill of livin is gone, they walk on
Jacky sits back collects his thoughts for the moment
Scratches his head and does his best James Dean.
Well you know Diane, we oughtta run of the city
Diane says "Baby, you aint missin' no-thing"
Jacky say a
Chorus
Gonna let it rock
Let it roll
Let the Bible Belt come down
And Save My soul
Hold on to 16 as long as you can
Changes come around real soon
Make us women and men
Chorus
Little dirty about Jack and Diane
Two American kids doing the best they can
Moet wel even gezegd worden dat wij (als thuisblijvers) weer bijzonder genieten van jullie vaak onnavolgbare maar Oh Zo Mooie verhalen.
Veel plezier daar en tot een volgende "Krabbel"
Gerard en Yvonne
-
15 Augustus 2012 - 21:47
Mama.oma. Vriendin.:
hallo jongens en meisjes moeder zit weer voor het scherm zucht zucht moelijk moelijk nog even en het gaat met stoom en kokend water. wat een belevenissen van jullie
. fijn dat jullie dit allemaal doen onze rijke fantasien beleven alles mee.wij moeten nodig nieuwe vloerbedekking.we zijn er nu helemaal uut. kost wijnig en is duurzaam en iedere bezoeker kan al etende meestrooin lachen jo.dat snorkelen met die hier en daar een koe was toch wel bizonder denk ik.
hoe is het met ons doortje heeft ze het ook wel naar de zin.de dagen vliegen voorbij of niet, niet voor jullie maar ik zal toch weer blij zijn als jullie weer aan deze kant van de plas zijn.we kijken weer uit naar een volgend grappig stuk van jullie.ps. reinier sloeg je hart niet een keer over toen die sleutel kwijt was.zeg allemaal lieve groeten van mij. jullie"moeder en oma" -
15 Augustus 2012 - 22:25
Diane:
Nu moet het niet gekker worden, lig je dubbel van verhaal 1 doe je het nog eens in je broek als je de reactie leest van pa. Dat is wel veel op een avond. Tussenstand België / Nederland 4-2 vraag je je toch af hoelang Louis van Gaal het vol gaat houden.
Fam. vergis je straks niet dat je in de Everglades je snorkel nog een keer gaat proberen want dat lijkt me nu niet echt een slim idee, wel een hele uitdaging want je gaat dan heel andere Manatees zien maar toch niet doen. Geniet verder van jullie vakantie dan doen wij dit van de verhalen. Groetjes vanuit Nieuwleusen waar nu een tropische regenbui overheen trekt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
