Sarasota, 15 augustus 2012
Blijf op de hoogte en volg Jurgen Dorine Reinier
16 Augustus 2012 | Verenigde Staten, Sarasota
We rijden vandaag van Crystal River naar Sarasota. Onderweg zullen we nog even stoppen in het plaatsje Tarpon Springs om daar de Sponge Docks te bekijken. Omdat we vandaag geen andere activiteit op het programma hebben zijn we wat later opgestaan en om 09.00uur uit het hotel vertrokken om bij Granny’s nog een keer te ontbijten. Opvallend is dat hier alweer best druk is en dat er vrijwel alleen locals zitten. Veel (in onze ogen) gezonds is er niet te koop dus zitten we maar weer eens aan de gebakken eieren met spek en homemade fries (gebakken aardappelen). Een paar reisgenoten is deze eieren wel een beetje zat en is overgeschakeld op bijv French Toast. Volgens mij zitten daar ook niet zoveel vitaminen in maar smaakt net even anders en het vult als een gek. Een ander ding wat opvalt is dat de mensen hier ons niet altijd goed verstaan; Dorine vroeg om hot tea (hôt tea, ABN uitgesproken) ) en de mevrouw heeft werkelijk geen idee wat zij bestelt. Oh! You mean hàt tea (knauwerig uitgesproken)? Ja, dat hebben we wel. Als Dick saineseppelsep bestelt weet ze het alwéér niet. Oh, u bedoelt orangejuice! Ja, dat hebben ze ook. Rare snuiters, die Amerikanen. Alhoewel; ze vragen heel vaak “where are you from?” en als je dan zegt dat je uit Nederland komt, vinden dat prachtig. Naast ons zaten een paar giga-Amerikanen - minimaal maat ‘Jeroentje’ - en die werkten een paar borden met een nauwelijks te definiëren substantie weg. Dorien vroeg belangstellend wat dat was aan de mevrouw en het bleek te gaan om een bepaalde deegsoort, ingekookt met kip en nog wat. Het leek wel wat op kippensoep. Net nadat we ons eigen portie op hadden en genoeg brandstof voor de rest van de week naar binnen hadden gewerkt, kwam de mevrouw nog met een schaaltje van dat gerecht op de proppen en zette dat voor de neus van Dorine neer. Oeps! Dat was nou ook weer niet de bedoeling, maar met de priemende blikken van de Amerikanen en de mevrouw op zich gericht, restte niets anders dan manmoedig het schaaltje weg te werken. Viel nog niet eens tegen. Zei ze. Liet echter wel een paar grote brokken liggen. De mevrouw zei daarop dat zij het ook liever wat fijner gesneden had. Gelukkig maar.
Ok dan; op naar de tussenstop bij de Sponge Docks in Tarpon Springs. Alleen die namen klinken al exotisch, niet? Vanuit de haven varen bootjes uit om de sponzen vanaf de zeebodem naar boven te brengen. Deze worden dan op de kade te drogen gelegd, maar nu even niet. De winkels in het straatje langs de haven puilen uit van de geneeskrachtig werkende natuurzuivere sponzen. Om je mee te wassen, om planten in de douwen en als decoratie voor het raam. Waarschijnlijk eten de Amerikanen ze ook op, maar dat weten we niet precies. Uiteraard hebben we zo'n ding - om als trofee bij ons thuis in de 'vitrinekast' te zetten - inmiddels in de auto liggen. De Schilties hebben een zeem gekocht. Eveneens natuurzuiver, wat vooral Dick bijzonder aansprak omdat hij dan maar één keer de ruiten hoeft af te nemen na het wassen. Verder was het vooral heel erg warm en van schaduw naar schaduw sukkelend begaven we ons weer naar de auto. We zouden ook nog stoppen in St. Petersburg (Fl), maar we moesten nog best een eind rijden en met die hitte door nóg een stad te sjouwen, leek wat teveel van het goede. Doorrijden dus. Nadat Winston ons een paar keer een verkeerde afslag liet nemen (of ging de witte bolide van DS gewoon af en toe te vroeg eraf?) kwamen uiteindelijk bij ons hotel aan. Erg donkere kamers, niet zo heel groot, maar de voorziening zijn verder prima, mooi zwembad en het ligt direct aan het strand. Zwemmen en afkoelen geblazen dus. Zelfs Granny’s breakfast is echter ooit verteerd (en omgezet in iets wat ook wel afdakje genoemd wordt) en aangezien we al wat later in de middag konden we nog maar net terecht op het terras waar de lunches geserveerd werd. Soep van de dag met een sandwich. We zitten nu aan de westkust dus de zonsondergang was erg mooi. De lunch was weer zo veel dat we ’s avonds niet meer op pad zijn gegaan om te dineren, maar dat we (ja, ook de Schilties!) konden volstaan met alleen een voorgerecht in het hotel. We begonnen nog buiten (als enigen), maar toe de musquito’s de aanval écht gingen inzetten, verhuisden we alsnog spoorslags naar binnen, waar vooral Kirsten nog een poosje genoot van de live muzikant. We raken gewend aan het ritme en om half een zochten ook de laatsten het bed op. Morgen hebben we een rustdag. De Schilties gaan naar een Outlet (Dick heeft slippers nodig, de vorige uit 1979 hebben het een paar dagen geleden begeven) en wij blijven in Sarasota om daar een beetje rond te wandelen.
Oh ja; ik heb het saldo van de creditcard weer aangezuiverd. De limiet was bijna bereikt. En we hebben pas ruim een week afgelegd. Aiaiaiai.
Ok dan; op naar de tussenstop bij de Sponge Docks in Tarpon Springs. Alleen die namen klinken al exotisch, niet? Vanuit de haven varen bootjes uit om de sponzen vanaf de zeebodem naar boven te brengen. Deze worden dan op de kade te drogen gelegd, maar nu even niet. De winkels in het straatje langs de haven puilen uit van de geneeskrachtig werkende natuurzuivere sponzen. Om je mee te wassen, om planten in de douwen en als decoratie voor het raam. Waarschijnlijk eten de Amerikanen ze ook op, maar dat weten we niet precies. Uiteraard hebben we zo'n ding - om als trofee bij ons thuis in de 'vitrinekast' te zetten - inmiddels in de auto liggen. De Schilties hebben een zeem gekocht. Eveneens natuurzuiver, wat vooral Dick bijzonder aansprak omdat hij dan maar één keer de ruiten hoeft af te nemen na het wassen. Verder was het vooral heel erg warm en van schaduw naar schaduw sukkelend begaven we ons weer naar de auto. We zouden ook nog stoppen in St. Petersburg (Fl), maar we moesten nog best een eind rijden en met die hitte door nóg een stad te sjouwen, leek wat teveel van het goede. Doorrijden dus. Nadat Winston ons een paar keer een verkeerde afslag liet nemen (of ging de witte bolide van DS gewoon af en toe te vroeg eraf?) kwamen uiteindelijk bij ons hotel aan. Erg donkere kamers, niet zo heel groot, maar de voorziening zijn verder prima, mooi zwembad en het ligt direct aan het strand. Zwemmen en afkoelen geblazen dus. Zelfs Granny’s breakfast is echter ooit verteerd (en omgezet in iets wat ook wel afdakje genoemd wordt) en aangezien we al wat later in de middag konden we nog maar net terecht op het terras waar de lunches geserveerd werd. Soep van de dag met een sandwich. We zitten nu aan de westkust dus de zonsondergang was erg mooi. De lunch was weer zo veel dat we ’s avonds niet meer op pad zijn gegaan om te dineren, maar dat we (ja, ook de Schilties!) konden volstaan met alleen een voorgerecht in het hotel. We begonnen nog buiten (als enigen), maar toe de musquito’s de aanval écht gingen inzetten, verhuisden we alsnog spoorslags naar binnen, waar vooral Kirsten nog een poosje genoot van de live muzikant. We raken gewend aan het ritme en om half een zochten ook de laatsten het bed op. Morgen hebben we een rustdag. De Schilties gaan naar een Outlet (Dick heeft slippers nodig, de vorige uit 1979 hebben het een paar dagen geleden begeven) en wij blijven in Sarasota om daar een beetje rond te wandelen.
Oh ja; ik heb het saldo van de creditcard weer aangezuiverd. De limiet was bijna bereikt. En we hebben pas ruim een week afgelegd. Aiaiaiai.
-
17 Augustus 2012 - 19:26
Pa Zaal:
Geachte Zaaltjes en mochten zij dit ook lezen, geachte Schiltjes.
Wat een elende in Nederland, het is hier warm tot zeer warm, wordt tenminste verwacht.
Zaaltjes ik neem aan, dat jullie op jullie potten, de grootste courant van nederland volgen, doe dit de komende dagen zeer intensief.
Mevrouw Zaal-Hondebrink doet mee in het dames dubbel, anders moet je zo zoeken, 55 + toernooi te nieuwleusen.Als dit geen wereldnieuws is, de eerste prijs een voetreis naar keuze, dat wordt uiteraard naar de mooiste stad van Utrecht Maarssenbroek. Op afgelopen woensdag is het hele programma op de mail gezet, zodat je moeder volledig op de hoogte was. Komt de weersverwachting, a.s. maandag wordt het vermoedelijk warm, hoppa, het hele dag programma verschoven naar de avonden. Mevrouw Gerda Mulder-Boonstoppel weet schijnbaar niet dat maar een verwachting is.
Volgen dus.
Teus van de Brink en echtgenote, zijn met vakantie naar Amsterdam, een wereldreis, naar het huis van Carine, ook zij kunnen mooie verhalen vertellen, ik zei nog moet je net doen als de zaaltjes, neen dat was te veel gevraagd.
De goede man, is op het idee gekomen, om zijn krant, tijdens de vacantie naar ons te sturen, je weet wel De stentor, gelijk aan het dagblad van Utrecht en blaadje van Heerjansdam. De hoofdkrant is een aftreksel van de Telegraaf en in het binnenblad kan je lezen wie er van kar, c.q. wagen is gevallen en oh ja een bladzijde waaruit je kan opmaken wie er nog is de wereld is overgebleven, c.q. is bijgekomen.
Belt een dame van de Stentor op met vraag of de krant bevalt. Ik heb gezegd, dat wij thans uwee kranten hebben, het zeer mooioweer is, wij vaak buiten zijn en derhalve bijna niet toekomen aan het lezen van twee kranten, dus geen verlenning. De dame ook gevraagd of zij ook een zoon heeft die grote reizen maakt en uitgebreide kolumn schrijft, neen jammer zei ik.
M evrouw ,twee kranten, een zeer uitgebreide reiskrant uit Miamie, waarop gereagererd mag worden, een grote tuin, op familiebezoek, sorry aan de Stentor komen wij niet toe. Nog wel gevraagd of zij wil vragen of het leuk is de verslagen van de zaaltjes door ter sturen, zij zal dit overleggen.
Eten is dus een belangrijk onderdeel van de vacantie, behoudens dus ook de credit-kaart, tussen twee haakjes, jullie salarissen, vooral die van dorine wordt toch wel op tijd bijgesxchreven, wat zeur je dan over enkele "klein"uitgaven.
Over overtollig lichaamsgewicht bij de terugreis ten opzichte van de heenreis, doet de luchtvaartmaatschappij toch niet moeilijk.
Zo ik mocht dit verhaaltje niet afmaken, want ik moest eerst eten:
Vers zelf, ja je moeder, gebakken brood, een gebakken eitje en uitgebakken spek en een glas citroensap (geintje), misschien voor Dick makkelijker te bestellen, dus dat eten jullie s-morgens.
Ik stop er mee, ga naar de positieve kolumnist Johan Derksen kijken en luisteren.
Drinken vanavond een glas wijn op jullie tweede vacanti week veel plezier en kijken uit naar het volgende verslag,
Groetjes van hier.mama hier ja de reactie van pa gelezeen ik kan er mee instemmen dus het kan verstuurt worden.reinier ik zie je zeggen wat je schrijft.ik vindt het geweldig. we werken ons op het moment suf in de tuin, ja na een paar weken daar niks in te hebben gedaan en dan met dit groeizame weer is het hart werken. en ik zie gertjan en lammie alleen maar lekker lezen in hun tuin jaloers jaloers,ik stop en ga strijken . dag allemaal tot de volgende keer liefs van mama..... -
17 Augustus 2012 - 19:26
Pa Zaal:
Geachte Zaaltjes en mochten zij dit ook lezen, geachte Schiltjes.
Wat een elende in Nederland, het is hier warm tot zeer warm, wordt tenminste verwacht.
Zaaltjes ik neem aan, dat jullie op jullie potten, de grootste courant van nederland volgen, doe dit de komende dagen zeer intensief.
Mevrouw Zaal-Hondebrink doet mee in het dames dubbel, anders moet je zo zoeken, 55 + toernooi te nieuwleusen.Als dit geen wereldnieuws is, de eerste prijs een voetreis naar keuze, dat wordt uiteraard naar de mooiste stad van Utrecht Maarssenbroek. Op afgelopen woensdag is het hele programma op de mail gezet, zodat je moeder volledig op de hoogte was. Komt de weersverwachting, a.s. maandag wordt het vermoedelijk warm, hoppa, het hele dag programma verschoven naar de avonden. Mevrouw Gerda Mulder-Boonstoppel weet schijnbaar niet dat maar een verwachting is.
Volgen dus.
Teus van de Brink en echtgenote, zijn met vakantie naar Amsterdam, een wereldreis, naar het huis van Carine, ook zij kunnen mooie verhalen vertellen, ik zei nog moet je net doen als de zaaltjes, neen dat was te veel gevraagd.
De goede man, is op het idee gekomen, om zijn krant, tijdens de vacantie naar ons te sturen, je weet wel De stentor, gelijk aan het dagblad van Utrecht en blaadje van Heerjansdam. De hoofdkrant is een aftreksel van de Telegraaf en in het binnenblad kan je lezen wie er van kar, c.q. wagen is gevallen en oh ja een bladzijde waaruit je kan opmaken wie er nog is de wereld is overgebleven, c.q. is bijgekomen.
Belt een dame van de Stentor op met vraag of de krant bevalt. Ik heb gezegd, dat wij thans uwee kranten hebben, het zeer mooioweer is, wij vaak buiten zijn en derhalve bijna niet toekomen aan het lezen van twee kranten, dus geen verlenning. De dame ook gevraagd of zij ook een zoon heeft die grote reizen maakt en uitgebreide kolumn schrijft, neen jammer zei ik.
M evrouw ,twee kranten, een zeer uitgebreide reiskrant uit Miamie, waarop gereagererd mag worden, een grote tuin, op familiebezoek, sorry aan de Stentor komen wij niet toe. Nog wel gevraagd of zij wil vragen of het leuk is de verslagen van de zaaltjes door ter sturen, zij zal dit overleggen.
Eten is dus een belangrijk onderdeel van de vacantie, behoudens dus ook de credit-kaart, tussen twee haakjes, jullie salarissen, vooral die van dorine wordt toch wel op tijd bijgesxchreven, wat zeur je dan over enkele "klein"uitgaven.
Over overtollig lichaamsgewicht bij de terugreis ten opzichte van de heenreis, doet de luchtvaartmaatschappij toch niet moeilijk.
Zo ik mocht dit verhaaltje niet afmaken, want ik moest eerst eten:
Vers zelf, ja je moeder, gebakken brood, een gebakken eitje en uitgebakken spek en een glas citroensap (geintje), misschien voor Dick makkelijker te bestellen, dus dat eten jullie s-morgens.
Ik stop er mee, ga naar de positieve kolumnist Johan Derksen kijken en luisteren.
Drinken vanavond een glas wijn op jullie tweede vacanti week veel plezier en kijken uit naar het volgende verslag,
Groetjes van hier.mama hier ja de reactie van pa gelezeen ik kan er mee instemmen dus het kan verstuurt worden.reinier ik zie je zeggen wat je schrijft.ik vindt het geweldig. we werken ons op het moment suf in de tuin, ja na een paar weken daar niks in te hebben gedaan en dan met dit groeizame weer is het hart werken. en ik zie gertjan en lammie alleen maar lekker lezen in hun tuin jaloers jaloers,ik stop en ga strijken . dag allemaal tot de volgende keer liefs van mama..... -
18 Augustus 2012 - 13:11
Gerard En Yvonne:
Ja een mooi verhaal, maar dat zijn we inmiddels al helemaal van jullie gewend. En het blijven inderdaad vreemde snuiters (zoals jullie ze benoemen) die Amerikanen. Of het nu gaat om de ontbijtjes, of bij sommigen het taalgebruik...... vreemde snuiters.
Jullie hebben Saint Petersburg even links (of misschien wel rechts) laten liggen. Begrijpelijk want het is volgens de wikipediaanse uitleg geen bijzondere plaats.
For The Record eventjes wat jullie dus niet gezien hebben:
Saint Petersburg is een stad in de Amerikaanse staat Florida en telt 248.232 inwoners. Het is hiermee de 68e stad in de Verenigde Staten (2000). De oppervlakte bedraagt 154,3 km2, waarmee het de 112e stad is. "Saint Pete", zoals de stad aldaar wordt genoemd is onderdeel van de Tampa bay-area, een van de grootste agglomeraties in Florida.
Overigens iets wat jullie wellicht niet wisten: een van ´s Werelds Grootste Artiesten heeft er zijn `Liefje`vandaan gehaald. En over wie spreken wij dan..... Ray Charles.... dat dan weer wel.
Jaja zullen julie wel weer denken, daar komt die GB weer aan maar dit keer is het werkelijk waar. Hieronder het bewijs.
I Found My Baby There
Ray Charles
Down in the St Pete, Florida
I found my baby there
Ooh St Pete, St. Pete, Florida
I found my baby there
No one's ever loved me like my baby
Any place, anywhere
En zo gaat het nog wel een paar coupletjes door.
Dus ons aller Ray heeft destijds St Pete niet links laten liggen, maar ja als je alles van te voren weet kom je voor een dubbeltje de wereld rond. Dat zou voor jullie misschien nog niet zo gek zijn.......
Blijf genieten daar in Florida, dan doen wij het hier ook.
Groeten en tot een volgende "Krabbel".
Gerard en Yvonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
