Fort Lauderdale, 19 augustus 2012
Blijf op de hoogte en volg Jurgen Dorine Reinier
20 Augustus 2012 | Verenigde Staten, Fort Lauderdale
De laatste volledige dag aan de wal breekt aan. ;-(( Hoe snel zijn de eerste 2 weken voorbij gevlogen? Maar goed, we hebben het toetje nog tegoed. En daar kijken we met zijn allen erg naar uit. Maar eerst: ontbijten. Het wordt een beetje saai, maar zo gaat het nu eenmaal hier in de States. Gisteren waren we bij NéNé’s Kitchen en vandaag daar weer aangeschoven. Ergo; we doopten de tent om tot JaJa’s Kitchen. We hadden zelfs geluk, want het was stikdruk (want zondag) en er kwamen net toevallig 2 tafels naast elkaar vrij. 9 Stoelen bij elkaar schuiven en we konden weer aan de zware kost. Ik begreep via via via dat het ontbijt zo stevig is omdat de Amerikaan van oudsher het met het ontbijt moest doen tot het avondeten. Er moest gewerkt worden en er was geen tijd / gelegenheid om te lunchen. Dus om de dag goed door te komen moest er ’s ochtends goed gegeten worden. Dat doen wij dus ook elke dag, maar wij hoeven niet te werken en we slaan de lunch ook niet over. Blurp!#! Dirk heeft zijn taalstrijd overigens opgegeven en bestelde meteen als een real American een orangejuice.
Nadat we weer voor een $’tje of 100 hadden weggewerkt, gingen we op pad voor onze laatste transfer met de auto; ongeveer 120 mile naar Fort Lauderdale. Dwars oversteken van (west)coach tot (east)coast. De snelweg 75 kun je op de kaart met een liniaal volgen. Op zich een saaie weg, maar het cruisen over de Amerikaanse snelwegen blijft leuk om te doen. Iedereen rijdt relaxed, keep your lane en houdt zich min of meer aan de maximum snelheid. Wanneer je een bewoond gedeelte nadert moet je de snelheid aanpassen van 70 mph naar (meestal) 55mph. Dus bij het passeren van het betreffende verkeersbord, gaat de cruisecontrol meteen naar 57 à 58 mph. De heer Schilt heeft daar echter meestal geen boodschap aan en kachelt lekker door, waardoor de afstand tussen de witte (hun) en de antraciete (onze) bolide zienderogen toeneemt. Maar ik heb – vrees ik – al een vette (?) bon te pakken voor het net niet halen van het oranje licht om maar een beetje in de buurt van de Chryslert te blijven, En ik heb geen zin in nóg een onvrijwillige maar zeer gebruikersvriendelijk van de Mastercard afgeschreven bijdrage aan Uncle Sam te leveren. In de verte konden we hem wel in zicht blijven houden en even later haalden we hem weer bij omdat hij inmiddels de snelheid naar 35 mph had aangepast.
Maar goed, nadat we nog een laatste keer getankt hadden reden we Fort Lauderdale binnen. De Tomtom was weer goed in vorm en Winston stuurde ons keurig voor het hotel Bahia Mar. Dat ligt aan het strand en ziet er best wel OK uit. Aangezien we maar één nachie overblijven sturen ze ons naar de dependance; net ff weer minder maar nog altijd niet slecht. Vanmiddag doorgebracht bij het zwembad en ook nog een poosje op het strand geweest. Het strand reikt zover het oog reikt, eindeloos naar het noorden en eindeloos naar het zuiden. Ik snap nu een beetje dat wijlen Jan van Beveren, na zijn actieve keeperscarriere (afgesloten bij de Fort Lauderdale Strikers?), hier is blijven wonen. Het was (net als in NL, begrijpen we van jullie allemaal) stikheet en de zon scheen volop aan strakblauwe hemel. Vlak naast ons installeerde een groep Afro Amerikanen zich en pakten zowaar een net nieuw gekochte aggregaat uit. Na even prutsen hadden ze het voor elkaar en dat ding ging met veel lawaai aan de gang. Maar niet voor lang want de opgewekte stroom werd gebruikt voor een complete draaitafel, met PC, versterkers, boxen, enz. De DJ van de groep knalde er een paar nummers doorheen die rechtstreeks uit de krochten van de Bronx vandaan leken te komen. Mooi om te zien en te horen. Voor even dan, want na een half uur hadden we het wel gehoord en sloten we de middag af bij de poolbar bij het zwembad. Paar bierties en wijnties (en appelsap voor Kirsten) gingen we ons opmaken voor het avondeten. We nassen wat af hier. Dat wordt behoorlijk afkikken straks als we thuis zijn. De poolbarman zei dat het Coconut restaurant wel goed was. Wij daar naar toe, maar de prijzen lagen ietsofwat boven ons budget en we kwamen uit bij een Griek, met plastik bestek en dito bordjes. Kijk; dat lijkt meer op kamperen en spreekt ons dus bijzonder aan. Met het zoeken naar een restaurant hebben we een heel stuk van de boulevard afgelopen. Dat was pas echt de place to be. Dubbele rijbaan tussen uitgaansgelegenheden en strand, blitse auto’s met door de zware bassen dreunende ramen, brandweer en politie auto’s die zich met veel bombarie door het drukke verkeer moesten wurmen. Mensen op de terrassen zitten er mensen die langslopen en –rijden te bekijken en mensen die langsrijden zitten mensen die langslopen en op terrassen zitten te bekijken. Zien en gezien worden. Hippe handel, erg leuk. Nu zitten we nog even in de loungestoelen bij het zwembad de laatste restjes bier, wijn en whiskey weg te werken. Het is een heerlijke avond, geen steekbeesten en een licht briesje. Morgen de auto inleveren en met de taxi naar de haven, inschepen en dan beginnen we aan onze laatste fase van de vakantie.
Opvallend 1: Wat nog apart is dat we gedurende de weet ik 1000 gereden km’s voor het grootste deel door natuurgebieden gereden hebben en dat de voorruit nog volledig schoon is. Geen enkele afgeketste insect erop.
Opvallend 2: Je ziet hier bijna Russisch aandoende situaties, waarin overduidelijk sprake is van werkverschaffing. We hebben verschillende mensen gezien die totaal zinloos werk deden. Bijvoorbeeld bij het uitgeven van handdoeken bij het zwembad. Er zit dan iemand die opschrijft hoeveel handdoeken je meeneemt en welk kamernummer je hebt. Vervolgens staan er – wanneer je het strand afloopt – tonnen om de handdoeken in te doen, zonder welke vorm van registratie dan ook. De man die bij de ingang van de parkeergarage staat van het hotel van eerder deze week en die controleert of je wel een parkeerpas achter de voorruit het liggen. Maar alleen gedurende kantooruren, buiten kantooruren kan iedereen in en uit rijden. Waar gaat het over? De verborgen werkloosheid moet hier tamelijk hoog zijn.
Aan alle meelezers van dit dagelijkse cursiefje: De komende dagen zijn we dus uit de lucht. Hopelijk kunnen we jullie komende vrijdag, wanneer we weer aangemeerd zijn hier in Fort Lauderdale berichten over onze belevenissen aan en van boord.
Nadat we weer voor een $’tje of 100 hadden weggewerkt, gingen we op pad voor onze laatste transfer met de auto; ongeveer 120 mile naar Fort Lauderdale. Dwars oversteken van (west)coach tot (east)coast. De snelweg 75 kun je op de kaart met een liniaal volgen. Op zich een saaie weg, maar het cruisen over de Amerikaanse snelwegen blijft leuk om te doen. Iedereen rijdt relaxed, keep your lane en houdt zich min of meer aan de maximum snelheid. Wanneer je een bewoond gedeelte nadert moet je de snelheid aanpassen van 70 mph naar (meestal) 55mph. Dus bij het passeren van het betreffende verkeersbord, gaat de cruisecontrol meteen naar 57 à 58 mph. De heer Schilt heeft daar echter meestal geen boodschap aan en kachelt lekker door, waardoor de afstand tussen de witte (hun) en de antraciete (onze) bolide zienderogen toeneemt. Maar ik heb – vrees ik – al een vette (?) bon te pakken voor het net niet halen van het oranje licht om maar een beetje in de buurt van de Chryslert te blijven, En ik heb geen zin in nóg een onvrijwillige maar zeer gebruikersvriendelijk van de Mastercard afgeschreven bijdrage aan Uncle Sam te leveren. In de verte konden we hem wel in zicht blijven houden en even later haalden we hem weer bij omdat hij inmiddels de snelheid naar 35 mph had aangepast.
Maar goed, nadat we nog een laatste keer getankt hadden reden we Fort Lauderdale binnen. De Tomtom was weer goed in vorm en Winston stuurde ons keurig voor het hotel Bahia Mar. Dat ligt aan het strand en ziet er best wel OK uit. Aangezien we maar één nachie overblijven sturen ze ons naar de dependance; net ff weer minder maar nog altijd niet slecht. Vanmiddag doorgebracht bij het zwembad en ook nog een poosje op het strand geweest. Het strand reikt zover het oog reikt, eindeloos naar het noorden en eindeloos naar het zuiden. Ik snap nu een beetje dat wijlen Jan van Beveren, na zijn actieve keeperscarriere (afgesloten bij de Fort Lauderdale Strikers?), hier is blijven wonen. Het was (net als in NL, begrijpen we van jullie allemaal) stikheet en de zon scheen volop aan strakblauwe hemel. Vlak naast ons installeerde een groep Afro Amerikanen zich en pakten zowaar een net nieuw gekochte aggregaat uit. Na even prutsen hadden ze het voor elkaar en dat ding ging met veel lawaai aan de gang. Maar niet voor lang want de opgewekte stroom werd gebruikt voor een complete draaitafel, met PC, versterkers, boxen, enz. De DJ van de groep knalde er een paar nummers doorheen die rechtstreeks uit de krochten van de Bronx vandaan leken te komen. Mooi om te zien en te horen. Voor even dan, want na een half uur hadden we het wel gehoord en sloten we de middag af bij de poolbar bij het zwembad. Paar bierties en wijnties (en appelsap voor Kirsten) gingen we ons opmaken voor het avondeten. We nassen wat af hier. Dat wordt behoorlijk afkikken straks als we thuis zijn. De poolbarman zei dat het Coconut restaurant wel goed was. Wij daar naar toe, maar de prijzen lagen ietsofwat boven ons budget en we kwamen uit bij een Griek, met plastik bestek en dito bordjes. Kijk; dat lijkt meer op kamperen en spreekt ons dus bijzonder aan. Met het zoeken naar een restaurant hebben we een heel stuk van de boulevard afgelopen. Dat was pas echt de place to be. Dubbele rijbaan tussen uitgaansgelegenheden en strand, blitse auto’s met door de zware bassen dreunende ramen, brandweer en politie auto’s die zich met veel bombarie door het drukke verkeer moesten wurmen. Mensen op de terrassen zitten er mensen die langslopen en –rijden te bekijken en mensen die langsrijden zitten mensen die langslopen en op terrassen zitten te bekijken. Zien en gezien worden. Hippe handel, erg leuk. Nu zitten we nog even in de loungestoelen bij het zwembad de laatste restjes bier, wijn en whiskey weg te werken. Het is een heerlijke avond, geen steekbeesten en een licht briesje. Morgen de auto inleveren en met de taxi naar de haven, inschepen en dan beginnen we aan onze laatste fase van de vakantie.
Opvallend 1: Wat nog apart is dat we gedurende de weet ik 1000 gereden km’s voor het grootste deel door natuurgebieden gereden hebben en dat de voorruit nog volledig schoon is. Geen enkele afgeketste insect erop.
Opvallend 2: Je ziet hier bijna Russisch aandoende situaties, waarin overduidelijk sprake is van werkverschaffing. We hebben verschillende mensen gezien die totaal zinloos werk deden. Bijvoorbeeld bij het uitgeven van handdoeken bij het zwembad. Er zit dan iemand die opschrijft hoeveel handdoeken je meeneemt en welk kamernummer je hebt. Vervolgens staan er – wanneer je het strand afloopt – tonnen om de handdoeken in te doen, zonder welke vorm van registratie dan ook. De man die bij de ingang van de parkeergarage staat van het hotel van eerder deze week en die controleert of je wel een parkeerpas achter de voorruit het liggen. Maar alleen gedurende kantooruren, buiten kantooruren kan iedereen in en uit rijden. Waar gaat het over? De verborgen werkloosheid moet hier tamelijk hoog zijn.
Aan alle meelezers van dit dagelijkse cursiefje: De komende dagen zijn we dus uit de lucht. Hopelijk kunnen we jullie komende vrijdag, wanneer we weer aangemeerd zijn hier in Fort Lauderdale berichten over onze belevenissen aan en van boord.
-
20 Augustus 2012 - 15:35
Miny:
Alweer jullie laatste week. Wat vliegt de tijd snel voorbij.
Nu nog relaxen op het "schip". Vind trouwens wel flauw dat je niet vanaf de boot je bevindingen aan ons mededeelt. Wat is nou 35,-- dollar vergeleken bij de kosten van het ontbijt elke morgen !!!!!!!!!!
Wij wensen jullie allemaal nog een hele fijne week.
Groetjes, Miny.
-
20 Augustus 2012 - 16:42
Gerard En Yvonne:
Reinier, je bent geknipt voor de politiek. We hebben al ervaren dat je zonder al te veel moeite hele verhalen uit je duim zuigt. En zeker nu, zo met de verkiezingen voor de deur heb je ook nog eens de beste slogan hier in je verhaal neergezet: "KEEP YOUR LANE".
Ik denk dat je de VVD, PVV en SP bijelkaar veegt en dat ze via de achterdeur het nakijken hebben. Jij gaat een regelrechte overwinning boeken....... en dan hoef je niet meer zó te beknibbelen bij de ontbijtjes en andere versnaperingen komende reizen, die kunnen dan via de partijkas worden gedeclareerd.
Best wat voor te zeggen dus: KEEP YOUR LANE ! ! ! ! ! ! ! !
Op internet staan er na het plaatsen van je reisverslag Fort Lauderdale van 20-08-2012 inmiddels al een paar betogen voor het schrappen van de regel dat je niet rechts mag inhalen. Aanleiding is het feit dat er steeds bredere wegen komen. Vanuit de lege tweede baan van rechts helemaal naar de vijfde baan omdat er in de vierde iemand blijft hangen, dat is wel erg veel gedoe.
Onder de huidige wetgeving is dit nog strafbaar ook, maar wordt het niet eens tijd om dit op te heffen? Op een 10-baans A2 is het toch geen doen om alles maar naar rechts te dirigeren? Dat wordt een constante, onrustige slalom. Bovendien doet geen hond dat. Mensen voelen zich kennelijk prettig op de middenbaan.
Dus Reinier, hier ligt voor jou een mooie taak komend jaar. Je hebt het voorbeeld al in Florida gezien en aan den lijve ervaren hoe relaxed het voor jezelf en het verkeer is. Gaan wij misschien ook eens wat mindere opgewonden hoogstandjes op de snelwegen hier in NL krijgen.
Wel moet je als aankomend minister van V&W zorgen dat we met z'n allen niet in "The Fast Lane" terecht komen, want dan wordt het ook weer een zooitje volgens mij.
Maar jou kennende ben ik er van overtuigd dat jij de touwtjes WEL goed in handen zal houden zodat wij ons echt aan jouw regel zullen houden "KEEP YOUR LANE" ! ! ! ! !
Toch nog maar eventjes voor jouw een reminder hoe het dus niet moet:
"Life In The Fast Lane"
The Eagles
He was a hard-headed man
He was brutally handsome, and she was terminally pretty
She held him up, and he held her for ransom in the heart
of the cold, cold city
He had a nasty reputation as a cruel dude
They said he was ruthless, they said he was crude
They had one thing in common, they were
good in bed
She'd say, 'Faster, faster. The lights are turnin' red."
Life in the fast lane
Surely make you lose your mind, mm
Are you with me so far?
Eager for action and hot for the game
The coming attraction, the drop of a name
They knew all the right people, they took
all the right pills
They threw outrageous parties, they paid heavenly bills
There were lines on the mirror, lines on her face
She pretended not to notice, she was caught up
in the race
Out every evening, until it was light
He was too tired to make it, she was too tired
to fight about it
Life in the fast lane
Surely make you lose your mind
Life in the fast lane, everything all the time
Life in the fast lane, uh huh
Blowin' and burnin', blinded by thirst
They didn't see the stop sign,
took a turn for the worse
She said, "Listen, baby. You can hear the engine
ring. We've been up and down this highway;
haven't seen a goddam thing."
He said, "Call the doctor. I think I'm gonna crash."
"The doctor say he's comin', but you gotta pay him cash."
They went rushin' down that freeway,
messed around and got lost
They didn't care they were just dyin' to get off
And it was life in the fast lane
Life in the fast lane
Heel veel plezier op de boot en genieten jullie allemaal, ieder op zijn eigen manier, van alles wat daar te doen is.
Groeten en tot een volgende "Krabbel".
Gerard en Yvonne -
20 Augustus 2012 - 18:39
Diane Zaal:
Jullie voorlopig laatste verslag en dat komt precies goed uit. Wij gaan woensdag naar Sardinië en zullen dan toch niet in gelegenheid zijn om te internetten en dus jullie verslag te lezen. Hoeven wij dus niet veel te missen. Wij gaan geen dagboek bijhouden want de schrijfstijl van Reinier kan ik niet benaderen en daarnaast hebben wij geen schiltjes in de buurt. We delen onze verhalen facetoface na onze vakanties. Ontzettend veel plezier nog de komende dagen en voor heel veel later een goede reis terug naar Maarssen. Groet Klaas en Diane
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
