Kennedy Space Centre, 9 augustus 2012
Blijf op de hoogte en volg Jurgen Dorine Reinier
09 Augustus 2012 | Verenigde Staten, Daytona Beach
Vandaag staat de overnachting gepland in Daytona Beach. Je weet wel, van die Daytona 500. Eén van de autoraceklassiekers in America. Nascar, volgens mij. Voordat we daar aankomen zullen we eerst het Kennedy Space Centre gaan bezoeken. Costa d’Este is weliswaar een uitstekend hotel, maar wanneer $12 gevraagd wordt voor een ontbijtje gaan we toch echt wat anders zoeken. Net ff terug de straat in ontwaarden we een lokaal waar breakfast werd geserveerd. Zag er gezellig uit en het was er behoorlijk druk. Toen de uitbater ons gezelschap zag (toch weer handel zo’n groep van 9 man) werd meteen een tafel vrijgemaakt en in gereedheid gebracht. De bestelling werd opgenomen en die varieerde van dubbele scrambled eggs met toast en gebakken aardappelen (op de nuchtere maag!) via toast met een bakje fruit tot een fruitbowl waarin de oogst van een aantal fruitbomen bij elkaar in één zgn bowl werd geserveerd. Een behoorlijk stevig ontbijt. Zo stevig dat we de Schilties tot een uur of 4 ’s middags niet over brood hebben gehoord. Wel weer $100 aftikken. Daar krijgt zelfs een paard de hik van. Naar wij dachten. Nadat Mariëtte bij een plaatselijke lingerie zaak een patente bikini (want vergeten) op de kop getikt had, kon de reis van een km of 160 richt KSC beginnen.
Klein probleempje ontstond toen de van-vage-kennissen-geleende-tomtom KSC niet bleek te kennen. Uiteraard zijn wij niet voor één gat te vangen en hebben altijd nog een (weliswaar duur betaalde) soort stratenboek van Amerika bij ons. Alle doorgaande wegen van alle staten van USA staan daar in. Kwam dat even goed uit? Dus hadden we daarmee eindelijk voldoende argumenten om ook eens een keer voorop te mogen rijden. Feilloos kwamen we bij de parkeerplaats van KSC aan. Best druk was het er, maar niet extreem. We parkeerden de auto’s achter een rij RV’s. Je weet wel van die campers waar wij een paar jaar geleden de Westkust onveilig gemaakt hebben. Het waren de eerste die we zagen in Florida. Verder hebben we ook maar 1 afslag voor een KOA camping gezien. Kennelijk is het camperen aan de Oostkust wat minder populair dan aan de andere kant van Amerika.
We zijn het park in gelopen, na eerst $45 pp afgerekend te hebben. Wij voor 4 personen, de Schilties voor 5. vijf? Ai! Dick had in zijn hoog Amerikaans de bestelling gedaan en liep weg met naar later bleek maar 3 kaartjes richting de ingang. Je kunt niet overál voor een dubbeltje op de eerste rang zitten dus, hup, weer terug in de rij om ook de laatste 2 tickets te verwerven. We begonnen met de bustour. Je werd langs een 2-tal ‘points of interest’ gereden die te maken hadden met de geschiedenis van de raket lanceringen die er in de loop der jaren zijn geweest. Eén ervan ging over de Apollo 7 (?) die uiteindelijk tot de eerste maanlanding geleid heeft. Niet spectaculair, maar best wel interessant. Vervolgens gingen we in de simulator waarin de lancering van de spaceshuttle werd gesimuleerd. Een heel verhaal vooraf, de spanning werd opgebouwd, “geen voorwerpen in borstzak want wanneer we op de kop gaan valt dat er allemaal uit”en meer van dat soort kretelogie. Bepaalde mensen keken toch wat nerveus om zich heen; kunnen we er nog uit? Viel allemaal reuze mee (of tegen, net zoals je uit wil leggen), maar best wel grappig ingekleed. Toen begonnen de maagkrampen toch wel ernstig op te spelen en hebben we ons maar weer eens af laten zetten voor een paar hotdogs en fries. Maar goed,we konden er weer tegen en als laatste hebben we in het IMAX theater een film van zo’n 3 kwartier gezien over het wel en wee van de hubble telescoop. In 3D, dus uitgerust met malle brilletjes namen we plaats. Erg mooie effecten en een intersssant verhaal en dus zeer de moeite waard. Kirsten vond het wat minder geslaagd en Mariëtte heeft met haar de voorstelling voortijdig moeten verlaten. Daarmee was ons bezoek wel zo’n beetje afgerond en gingen we terug naar de auto’s om de laatste 100km naar ons hotel in Daytona Beach af te leggen.
Daar aangekomen kregen we net het begin van onze eerste zware regenbui met onweer voor de kiezen. Het is de hele verdere avond onbestendig gebleven. Morgen maar afwachten. Dorine had thuis een restaurant uitgezocht, een één of ander Taco restaurant. Kilometertje of 7 rijden en daar aangekomen zag het er ietwat shabby uit. Maar goed, het as er best druk en wat moesten we anders, dus we schoven onder een luifeltje een paar plastic tafeltjes en dito stoelen bij elkaar en namen plaats. Na verloop van tijd werd het wat onrustig, want er verscheen maar niemand. Men leek te doen alsof we er niet zaten. Bij navraag bleek dat je de bestelling binnen moest doorgeven en dat men dit dan later aan tafel bezorgde. OOhh ja, Dat is ook een manier. Het weer was nog steeds niet stabiel en bij de eerste de beste mogelijkheid zijn we naar binnen verhuisd. We hadden allerlei verschillende gerechtjes besteld en de verwachtingen waren laag gespannen. Dat bleek niet terecht want uiteindelijk hebben we voor een redelijke prijs heerlijk gegeten. Alleen de ice tea en het mexicaanse lite bier (ze hadden alleen maar lite varianten) waren wat minder geslaagd, maar een kniesoor…
Na nog een paar consumpties te hebben genoten in de hotelbar (stervenskoud daar omdat de airco nog op warm weer stond ingesteld), Kirsten die met allerlei andere gasten danste op de live muziek van de opa van één van de ZZ-toppers. Dick had nog wat aanspraak van een man wiens moeder uit Nederland zou zijn gekomen, maar een Duitse achternaam had en getrouwd was met een Oekraïense en voor zaken in Daytona was. Dit geleuter ging zelfs Dick te ver en hij schoof langzamerhand wat uit de buurt van de man en liet er Stanley alleen mee zitten. Is goed voor hem, aldus de op afstand coachende vader.
Jurgen en Norman gingen nog even in de hot tubb buiten op het terras, maar toen het weer pijpenstelen ging regenen haakten we massaal af. Morgen een nieuwe dag. Met de huurauto scheuren over het strand van Daytona. Ben benieuwd.
NB: Ik weet het, we hebben de eerste dagen wat opstartproblemen gehad om de verhalen op papier en aan het web toe te vertrouwen. Je moet eerst ff in het ritme van de States terecht komen. Inmiddels maken we vorderingen en besteden een substantieel deel van de dag aan het verhalen over onze belevenissen. Vanavond even snel gekeken op de waarbenjijnupuntnl site. Eén reactie (waarvoor dank Papetjes!!!) en verder een oorverdovende stilte… En de Schilties maar lachen want hun site famplumber05 ligt er bijna continu uit wegens overbelasting door de vele reacties. L#l je je daar maar elke keer weer uit!
Klein probleempje ontstond toen de van-vage-kennissen-geleende-tomtom KSC niet bleek te kennen. Uiteraard zijn wij niet voor één gat te vangen en hebben altijd nog een (weliswaar duur betaalde) soort stratenboek van Amerika bij ons. Alle doorgaande wegen van alle staten van USA staan daar in. Kwam dat even goed uit? Dus hadden we daarmee eindelijk voldoende argumenten om ook eens een keer voorop te mogen rijden. Feilloos kwamen we bij de parkeerplaats van KSC aan. Best druk was het er, maar niet extreem. We parkeerden de auto’s achter een rij RV’s. Je weet wel van die campers waar wij een paar jaar geleden de Westkust onveilig gemaakt hebben. Het waren de eerste die we zagen in Florida. Verder hebben we ook maar 1 afslag voor een KOA camping gezien. Kennelijk is het camperen aan de Oostkust wat minder populair dan aan de andere kant van Amerika.
We zijn het park in gelopen, na eerst $45 pp afgerekend te hebben. Wij voor 4 personen, de Schilties voor 5. vijf? Ai! Dick had in zijn hoog Amerikaans de bestelling gedaan en liep weg met naar later bleek maar 3 kaartjes richting de ingang. Je kunt niet overál voor een dubbeltje op de eerste rang zitten dus, hup, weer terug in de rij om ook de laatste 2 tickets te verwerven. We begonnen met de bustour. Je werd langs een 2-tal ‘points of interest’ gereden die te maken hadden met de geschiedenis van de raket lanceringen die er in de loop der jaren zijn geweest. Eén ervan ging over de Apollo 7 (?) die uiteindelijk tot de eerste maanlanding geleid heeft. Niet spectaculair, maar best wel interessant. Vervolgens gingen we in de simulator waarin de lancering van de spaceshuttle werd gesimuleerd. Een heel verhaal vooraf, de spanning werd opgebouwd, “geen voorwerpen in borstzak want wanneer we op de kop gaan valt dat er allemaal uit”en meer van dat soort kretelogie. Bepaalde mensen keken toch wat nerveus om zich heen; kunnen we er nog uit? Viel allemaal reuze mee (of tegen, net zoals je uit wil leggen), maar best wel grappig ingekleed. Toen begonnen de maagkrampen toch wel ernstig op te spelen en hebben we ons maar weer eens af laten zetten voor een paar hotdogs en fries. Maar goed,we konden er weer tegen en als laatste hebben we in het IMAX theater een film van zo’n 3 kwartier gezien over het wel en wee van de hubble telescoop. In 3D, dus uitgerust met malle brilletjes namen we plaats. Erg mooie effecten en een intersssant verhaal en dus zeer de moeite waard. Kirsten vond het wat minder geslaagd en Mariëtte heeft met haar de voorstelling voortijdig moeten verlaten. Daarmee was ons bezoek wel zo’n beetje afgerond en gingen we terug naar de auto’s om de laatste 100km naar ons hotel in Daytona Beach af te leggen.
Daar aangekomen kregen we net het begin van onze eerste zware regenbui met onweer voor de kiezen. Het is de hele verdere avond onbestendig gebleven. Morgen maar afwachten. Dorine had thuis een restaurant uitgezocht, een één of ander Taco restaurant. Kilometertje of 7 rijden en daar aangekomen zag het er ietwat shabby uit. Maar goed, het as er best druk en wat moesten we anders, dus we schoven onder een luifeltje een paar plastic tafeltjes en dito stoelen bij elkaar en namen plaats. Na verloop van tijd werd het wat onrustig, want er verscheen maar niemand. Men leek te doen alsof we er niet zaten. Bij navraag bleek dat je de bestelling binnen moest doorgeven en dat men dit dan later aan tafel bezorgde. OOhh ja, Dat is ook een manier. Het weer was nog steeds niet stabiel en bij de eerste de beste mogelijkheid zijn we naar binnen verhuisd. We hadden allerlei verschillende gerechtjes besteld en de verwachtingen waren laag gespannen. Dat bleek niet terecht want uiteindelijk hebben we voor een redelijke prijs heerlijk gegeten. Alleen de ice tea en het mexicaanse lite bier (ze hadden alleen maar lite varianten) waren wat minder geslaagd, maar een kniesoor…
Na nog een paar consumpties te hebben genoten in de hotelbar (stervenskoud daar omdat de airco nog op warm weer stond ingesteld), Kirsten die met allerlei andere gasten danste op de live muziek van de opa van één van de ZZ-toppers. Dick had nog wat aanspraak van een man wiens moeder uit Nederland zou zijn gekomen, maar een Duitse achternaam had en getrouwd was met een Oekraïense en voor zaken in Daytona was. Dit geleuter ging zelfs Dick te ver en hij schoof langzamerhand wat uit de buurt van de man en liet er Stanley alleen mee zitten. Is goed voor hem, aldus de op afstand coachende vader.
Jurgen en Norman gingen nog even in de hot tubb buiten op het terras, maar toen het weer pijpenstelen ging regenen haakten we massaal af. Morgen een nieuwe dag. Met de huurauto scheuren over het strand van Daytona. Ben benieuwd.
NB: Ik weet het, we hebben de eerste dagen wat opstartproblemen gehad om de verhalen op papier en aan het web toe te vertrouwen. Je moet eerst ff in het ritme van de States terecht komen. Inmiddels maken we vorderingen en besteden een substantieel deel van de dag aan het verhalen over onze belevenissen. Vanavond even snel gekeken op de waarbenjijnupuntnl site. Eén reactie (waarvoor dank Papetjes!!!) en verder een oorverdovende stilte… En de Schilties maar lachen want hun site famplumber05 ligt er bijna continu uit wegens overbelasting door de vele reacties. L#l je je daar maar elke keer weer uit!
-
10 Augustus 2012 - 15:14
Miny En Bertus Hondebrink.:
ben het er helemaal mee eens. ik had ook wat sneller kunnen reageren, maar was zo onder de indruk van je schrijverstalent en de verhalen, dat dit niet bij me op is gekomen. zo te horen gaat het allemaal naar wens en vliegen de dollars je de portemonnaie uit.dit hoort ook bij zo'n vakantie, maar goed je hebt je plastic kaartje bij je dus als de boden in zicht komt op naar de vlappentap. ben nu al benieuwd naar jullie bevindingen en natuurlijk het racen in daytona beach. goetjes vanuit het verre twente. miny en bertus. -
10 Augustus 2012 - 16:31
Peter:
Hallo allemaal, en in het bijzonder Nico Dijkshoorn (zaal).
Heel leuk de verhalen over jullie trip in Amerika. Marian en ik lezen de verhalen vol aandacht .
Je hebt 1 boek meegenomen van Nico, daar haal je wel je inspiratie vandaan voor al je mooie verhalen.
Je hebt het boek zeker al uit.
Jullie hebben al weer heel wat beleefd, vooral met de vage tomtom. (tip kijk eens op marktplaats).
Leuke ontbijtjes waar de dollars van uit je knip vliegen (gelukkig heb je nog je knip).
Misschien volgende keer maar een hotel inclusief ontbijt boeken.
Maar ach laat het geld lekker rollen geniet er allemaal van niemand kan het jullie afpakken.
En straks een heerlijke vierdaagse cruise om uit te rusten, en wat fijn het is allemaal all inclusive.
Zondag hardlopen met de marathon lopers, en ik denk dat ik ga voor 10 km.
Nog wat nieuws van Feynoord: Mathijssen heeft voor 3 jaar getekend en Indi is geselecteerd voor Oranje.
En ik heb 2 kaartjes voor Feynoord - Pec Zwolle en 2 kaartjes voor Feynoord - Twente.
Hebben we weer iets om naar uit te kijken.
We wensen jullie verder allemaal een helle fijne voortzetting van jullie reis toe.
En kijken uit naar je volgende reis verslagen met foto`s.
Groetjes uit het verre Maarssen Peter en Marian.
-
10 Augustus 2012 - 16:38
Ingrid Rebel:
zo lieve schatjes!!!
Wat een verhalen weer, ik moest effe een paar daagies inhalen maar dan toch..
Onwijs veel plezier!!!
Maareh las ik t nou goed...regen !!????
Ik dacht laat ik s creatief zijn....Bonfire(artiest) - Daytona Nigths(song)
Get on your mean machine - free and easy
Ride the American Dream
CHORUS
Daytona nights - good time vibration
Daytona nights - Main Street sensation
It's gotta blow your mind - Easy Rider
We're all born to be wild
Als jullie dit lezen zijn jullie waarschijnlijk alweer ergens anders maarja hahahahaha.
liefs collega ingrid -
13 Augustus 2012 - 14:31
Gerard En Yvonne:
Ground control to major Tom, dat is waar ik gelijk aan moet denken bij dit verhaal.
Ja natuurlijk is KSC spectaculair en indrukwekkend..... op TV ja, maar in het eggie is alles net een beetje minder. Dat is overigens vaker zo met een hoop dingen, dus ik begrijp jullie omschrijving "niet spectaculair, maar best wel interessant" en "maar best wel grappig ingekleed".
Het is natuurlijk wel spectaculair dat ze bij KSC wel heel goed naar David hebben geluisterd. Want in 1969 werd door hem de "Maanlanding" bezongen en de Apollo 11 missie landde dan ook op 21 juli om 02:56:15 UTC op de maan en zette Armstrong als eerste mens voet op de maan met de legendarische woorden "That's one small step for a man, one giant leap for mankind."
Dus ja, als je op KSC alleen maar een beetje tussen de Apollootjes door loopt te sjokken zonder al te veel fantasie en achergrond info dan begrijp ik dat het best wel grappig is.
Om jullie een beetje een idee te geven hoe het er destijds aan toe ging gaan we even terug in de tijd, oftewel naar 1969 met David Bowie en Space Oddity, de hit waar hij bekendheid mee verwierf.
SPACE ODDITY
Songwriters: David Bowie
Ground control to major Tom
Ground control to major Tom
Take your protein pills and put your helmet on
(Ten) Ground control (Nine) to major Tom (Eight)
(Seven, six) Commencing countdown (Five), engines on (Four)
(Three, two) Check ignition (One) and may gods (Blastoff) love be with you
This is ground control to major Tom, you've really made the grade
And the papers want to know whose shirts you wear
Now it's time to leave the capsule if you dare
This is major Tom to ground control, I'm stepping through the door
And I'm floating in a most peculiar way
And the stars look very different today
Here am I sitting in a tin can far above the world
Planet Earth is blue and there's nothing I can do
Though I'm past one hundred thousand miles, I'm feeling very still
And I think my spaceship knows which way to go
Tell my wife I love her very much, she knows
Ground control to major Tom, your circuits dead, there's something wrong
Can you hear me, major Tom?
Can you hear me, major Tom?
Can you hear me, major Tom?
Can you...
Here am I sitting in my tin can far above the Moon
Planet Earth is blue and there's nothing I can do
Groetjes en veel plezier de rest van de reis.
Tot een volgende "Krabbel"
Gerard en Yvonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
